Bakmayın şimdi kapısındaki hoyrat kilidiyle mazinin iğreti dehlizinde atıl durum hüznüne gark olduğuna... Halbuki bir zamanlar nice güzelliklerin, unutulmaz anıların, şen şakrak anların odağıydı Hekimhan / Kurşunlu/ Güçlü Köyü İlkokulu...

********************************************************************************

Eğitim dönemi genelde, 1 Ekim - 30 Mayıs tarihleri arasındaydı. 5 sınıfa 1 öğretmenin baktığı zamanlardı o yıllar... Okula başlar başlamaz öğrenci başına bir eşek veya katır yükü odun veya tezek getirilmesi mecburdu... Odunların yaş, tezeklerin küçük olmaması gerekiyordu. Sınıfa girince öğretmeni beklemek esnasındaki uğultu dünyanın en tatlı uğultusuydu. Sabahları bir öğrencilerin menşeini hiç bilmediği büyüklerimizin de tahmin yürüttüğü birer bardak süt tozu içmek de mecburiyettendi. O süt tozunu Amerika'nın gönderdiği söylenirdi. Amerikayı sınıftaki tozlu dünya küresinde tanıyorduk. Öğretmen sınıfa ayak basar basmaz en küçük bir kalem çıtırtısı bile duyulmazdı artık. yakından uzağa duyulan tek ses öğretmenin sesi olurdu.

*************************************************************************************

Mehmet Türkileri, Nizamettin Demirci, Cemil Özbay, Gani Kılıç ve ötekiler...

Köyde görev yapan bizim dönemdeki bazı öğretmenler öğretmenlerimiz...

Mehmet Türkileri'yi hayal meyal, Nizamettin Demirci'yi biraz daha fazla hatırlayabiliyorum. Cemil Özbay ve Gani Kılıç bizzat ğretmenlerimdi...Cemil Hoca yıllar sonra çalıştığım Belediye Konferans Salonuna ziyaretime gelmişti. Bana girer girmez boynuma sarılmış ama taa çocukluğumdan beri göremediğim için Onu tanıyamamıştım. Tabi Onun ifadeleriyle ' en çalışkan efendi ve örnek talebesi benmişim.' İki kilo da hakiki karakovan balı hediye olarak getirmişti. 'Seni ne kadar da çok aramıştım' diye bir de itirafta bulunmuştu... Cebini kaydetmiştim. Sadece iki defa konuşmak kabil oldu kendileriyle. Üçüncüde telefon ahizesinin diğer ucunda hanımı vardı ve Cemil Öğretmenimizin bir kalp krizi neticesi hayatını kaybettiğini söylemişti. Allah rahmet ve mağfiretiyle muamele buyursun. Gani Kılıç sadece bir yıl kalmıştı köyde, insani meziyet ve marifetlerin hemen tümünü bünyesinde barındıran ender insanlardan biriydi. Hiçbir öğrenciye sert davrandığını hele dayak attığını hiç hatırlamıyorum... Sonraki yıllarda ve hala da kendilerinden bir haber alabilmişliğim vaki değildir... Vefat etmişse Allah rahmet etsin yaşıyorsa selamet ve uzun ömür versin...

*************************************************************************************

Şimdi gel gelelim o yıllardaki ve okul sıralarındaki bazı ölümsüz anılarımıza;

Sabahları İstiklal Marşı ve andımızdan sonra önlük, yaka ve tırnak bakımı rutin ve kaçınılmaz bir şeydi... Siyah önlük, beyaz yakalık vardı malum... Önlük, yaka ve tırmak teftişinde özellikle köy dışında gelenlerden her zaman en büyük aferini 'Şengönül' ler alırdı. Hergün köydeki tabirle 'Şeher Çocukları' gibi düzenli ve pırıl pırıl olurdu giysileri, üstbaşları.... Cemil Öğretmenin bazı öğrenci arkadaşlarla ilgili 'O Tırnakları öğleden sonra görmeyeceğim' talimatından sonra çoğumuzda tırnak makası bulunamaması hasebiyle birkaç arkadaşın tırnaklarını dişleriyle kemirip kanda bıraktıklarına şahit olmuşuzdur kimi zamanlar...:) Cemil Öğretmen çok sert tabiatlı ve disiplinli bir hocamızdı malum. Eğer mesela bir kış günü öğretmen evinize gelmişse ve odadaysa siz salonda titreme nöbetlerine tutulurdunuz saatlerce hatta öğretmen çıkıncaya değin. Haa unutmadan tırnak kontrolünün yanında bir çift temiz mendil kontrolü de yapılırdı mutlaka. Tuvaletler çeşmeden biraz uzak olduğu için su taşıma görevi kız öğrencilere aitti... Kar fazla yağmışsa okul çevrsindeki karları temizlemek çamurları gidermek, odun doğramak sobayı söndürmemek gibi bazı görevler de erkek öğrencilere aitti...

*************************************************************************************

Bazen çok umulmadık sürprizlerle karşılaşırdık hani... Muhtar,Sağlık Memuru ve Ebe ansızın sınıfa dalınca ' Eyvah b.ku yedik bakışmaları, ani tutan ve zapt edilemeyen hıçkırık ve öksürükler görülürdü. Aşı ve iğneden korkmayan öğrenci yok gibiydi. Bir keresinde sınıfta aşı yapıldığını görünce ayak uçlarıma basa basa eve tüymüş ama rahmetli Amcamın geri sınıfa getirmesi neticesi kurtulamamıştım. Amcam köyün Muhtarıydı aynı zamanda. Hiç unutmam 23 Nisanda yapılan törende Muhtar Amcamın, Fahri Hoca Merhum Dedemin ve Cemil Öğretmenimin huzurunda 23 Nisan Şiirimi okurken kendimi dünyanın en büyük protokolü karşısında hisseder gibi okumuştum. Onlar da var güçleriyle alkışlamışlardı... Öğretmenimiz yılda bir kere bizi geziye götürürdü. Bazen 'Mamalo'lar, yani 'Şengönül' Ailesi Bahçelerine, bazen Deveçimeni Mezrası, Kurşunlu yakınlarında bir yerlere gider çıkınlarımızda yemeklerimizi meyvelerimizi ceviz çekirdek vs. şeylerden oluşan çerezlerimizi çıkarır birbirine karıştırır şen şakrak ve afiyetle yerdik...

************************************************************************************

Okulda, sıksa Öğretmenin suyunu çıkaracak öğrenciler de mevcuttu. Ama o zamanlar öğretmene çık çıkarmak bile kimin haddine. Arada bir masum öğrenci aşkları 'S' harfinin kelime başlıkları olarak kullanıldığı ki; ' Sarı Saçlı Sevgilim, Seni Sabah Sekizde Sinema Salonunda bekliyorum' menşeli gerçek ve şaka mektupları da görülürdü nadiren. Sinemanın sadece adını biliyorduk o zamanlar biz Köy Çocukları... Öğretmeninin verdiği sayfalarca ödevi akşam gaz lambalarının loş ışığında bitirmek zorundaydınız. Lambaya çok yaklaşmaktan Özellikle Kızların saç uçları az mı yanardı...:)

Bütün ayrıntıları yazmaya kalksam ciltlerce kitap çıkar. Dersler büyük bir ciddiyet içinde işlenir, müzik dersinde sesine güvenen tek arkadaş Hayri Şengönül olduğu için en önce 'Duvara yaslandım sigaram içim' türküsünü seslendirir sonra bildiği bütün türkülerle devam ederdi. Kızlarda kiminin sesinin güzel olup olmadığıyla ilgili dini ve örfi sebeplerden dolayı hiç gündeme getirilemezdi bile...

Yerli Malı haftalarına çok önem verilir, herkes evindeki en özel ve güzel meyve ve çerezleri sınıfa getirirdi. Sıralara dizildikten sonra zinhar el dokunulmaz tümüyle öğretmene hibe ve armağan edilirdi...

Aslında çok özel anılar ve bunların ayrıntıları var da bir çırpıda aklıma gelebilenler bunlar...Okuyan arkadaşlar unuttuğum hususlarla ilgili eklemelerde bulunurlarsa sevinirim... Hepinize en iyi dileklerim, sevgi ve saygılarımla...