Efsane olmuşlardı yurdumun dağlarında,
Kılıçlar çekilince kınından birer birer,
Gidipte gelmeyenler cennetin bağlarında,
Onlar bizim evlatlar, yiğittiler merttiler.

Gece karanlığında bir sahipleri vardı,
Yollarını bekleyen nice insanlar gibi...
Akıllarında sade vatana sevgi vardı,
Ezipte geçmişlerdi düşmanı bir çığ gibi...

Biz ki yılanlarla dost,hainlerle düşmanız,
Gözlerimiz ufuğa bakarda durur böyle,
İnsan gibi davrandık bilinki çok pişmanız,
Bizi alt etmek zordur hainlere git söyle...

Bayrağımızı bin yıl düşürmedik biz yere,
Topraklarımız kanla sulandıkça bölünmez,
Görmüştü askerimi köyden geçen bir dere,
Onlar kahramandılar isimleri bilinmez...

Erlerin ne yediği, ne içtiği bir sırdır,
Annelerin yüreği heyecanla atıyor,
Dolaştıkları yerler bazen ormandır, kırdır,
Şu selvinin altında bir MEHMETÇİK yatıyor...

Tüylerim diken diken bu şiiri yazarken,
Askerimin yüreği vatan için çarpacak,
Hainlerin çok fazla mezarını kazarken,
Peygamber ocağında kimse yok ağlayacak...