Arkasından el salladığım trenler
Geri gelmeseniz de olur...
S/izi beklemiyorum artık
Giderken camları titrettiniz
Yüreğimin titrediği gibi
Yangın yeri oldu hatıralar...

Garların soğuk mermerlerinde
Adımlarım bir ileri, bir geri...
İçimde ne fırtınalar kopuyor
Kim biliyor;
Kim biliyor geceleri kaç yastık ıslattım
Yine de
Hiç bilmediğim birileri
Bana güzellikler diliyor...

Simit satan çocuk
Sırtında, ucuz kirli bir gocuk
Arkasında Bruce Lee resmi
rengi hâki...
B/ağır dostum b/ağır
O simitler satılacak, para kazanılacak...
Zabıta ne bilir
Senin sırtında geçim derdi
Bu çocuk ne yer, ne içerdi ?
Sırtında tüy kadar simitler çok ağır...
Belki de yarının bu günden aydınlık olacak.
B/ağır dostum b/ağır
Hayatın yüküne inat...

Balonu elinde koşuşturan bir ufaklık.
Gar kalabalık
Asker sevkiyatı var.
Giden döner mi sağ salim
Allah biliyor, bekleyen nazlı yâr...

Trenin camına burnunu dayayıp bakanlar
Cama üfleyip, sevdiğine kalp yapanlar...
Umutlarını, sevdiklerini, kederlerini
Bu şehirde bırakanlar
Yolunuz uzun;
Belki de biraz hüzün!!!

Arkasından el salladığım trenler
Gittiğiniz yerlerinde çoğunu bilirim...
Bilirim ki orada da
Mangal yürekli, evleri üç beş direkli
Gönülleri sürekli
Vatan için çarpan insanlar var...

Bir şehirden geçip de
O şehrin suyunu içememek...
Bir şehirden geçip de
O şehrin ekmeğini yiyememek...
Bir şehirden geçip de
Kızlarına sevdiğini diyememek...
Bir şehirden geçip de
Burada sevdiklerim vardı bir zamanlar diye
İnim inim inlemek...

Arkasından el salladığım trenler; gelmeyin...
Derdim biraz kendimi dinlemek...