Hafiften yağmur çiseliyordu,
Ellerim ceplerimde ağır ağır yürüyordum.


Sivil polisler önümü kesti
Eyvah! Cebim de kimliğim yok.
Ben dedim Ahmet Zeytinci Artvinliyim
Vatanın her köşesine deliyim.
İster al beni emniyete götür
İster bırak yoluma gideyim...


Böyle uzun uzun yürürüm hep,
Yağmurların altında,
Saçım ıslanır, kaşım gözüm ıslanır,
Bazen de yüreğim ıslanır.
Şiir düşer gönlüme, gönlüm uslanır...


Domatese bıçak çektim geçenlerde,
Su tabancası ile üç beş çocuğu yere serdim,
Tele mantar takıp mahallenin bebeleri ile
Kızların önüne attık,
Sonra da kahkahalarla yerlere yattık.
Fidye istemek için
Komşunun tekir kedisini kaçırdım.
İşte bunlar memur abiler, benim bütün cürümlerim...