Çok da fazla bir şey istememiştik aslında
tek derdimiz
evimiz barkımız
bir de söylenecek şarkımız
azıcık da diğer insanlardan farkımız
olsa da yeterdi...





Ne kimselere yan gözle bakmıştık
ne de aşağı mahalledeki kızlar akmıştık
yediğimiz bir lokma ekmek
bir tas sıcak çorba
içtiğimiz helalinden bir bardak suydu...





Uçar gibi geçtik
onlu yirmili otuzlu yaşlardan da
gözümüzün yaşları yinede dinmedi
hayat bu
ağırlığı bir bindi sırtımıza
senelerdir inmedi...





Çok da fazla bir şey istememiştik aslında
biraz mutluluk biraz neşe azıcık huzur
geçip giderdi bir ömrün faslında...