ey hayat!..

eðer tutup böyle seslenmeye baþlamýþsam; söyleyecek þeylerim var anlamýna gelir!.evet, aklýmdan geçenleri kelimelerim yakalarsa eðer; yakaladýklarýmý yazýya dökme olanaðým da olacaktýr...tam da þu an, aklýmdan geçen þey tavuklar ile hayat pahalýlýðý!.biliyorum, ne ilgisi var pahalýlýkla tavuklarýn diyeceksiniz...haklýsýnýz ama ben de haklýyým!..ikisi arasýnda ilgi var diyorsam eðer; kesinlikle vardýr!..inadým inat, vardýr iþte!..

anlatayým mý:

ne güzeldi yaz günleri!..sýcacýk!..hiç üþümüyorduk...canýmýz hangi odada yatmak, hangi odada oturmak istese; sereserpe yataðýmýza uzanýr, yayýla yayýla oturuyorduk!..hatta, evimizi serinletmek için kapýlarý bacalarý açýyor, pencerelerden gelecek rüzgarý bekliyorduk...daha dahasý serinlemek için yelpaze kullanýyor, onu bir saða bir sola sallýyorduk...odamýzýn o sýcak durgun havasýný hareketlendirmek için teknolojinin hediye ettiði klimayý kullananlarýmýz bile vardý...bile dedim; bu alete ancak zenginler, milli gelirin kaymaðýný yiyenler sahiptir çünkü!..öyle herkesin evinde klima falan yoktur; bu gidiþle olmasý da mümkün deðildir!..

uffff...yine daðýldým beh!.yaz dedim, klimaya yapýþtým!..en iyisi mi, yazý býrakýp kýþa dalayým!..nasýlsa yaz bitti...biten þeyleri konuþmanýn, onu dile getirmenin yoktur faydasý!.geçmiþten don diksek, sýðmaz kýçýmýza!..de mi yani!..

sahi nerde kalmýþtýk: biten yaz sonrasý gelen kýþta!..sonbaharý atladýn demeyin sakýn; sonbahar benim hayatým!..

kýþ gelir, üþürüz!..kar, fýrtýna, buz, yaðmur yaðýþ, ayaz esir alýr hayatýmýzý, üþürüz!.ýsýnmak için sýký sýký giyinir, evlerimizi ýsýtmak için soba ve kaloriferlerimizi yakarýz. evet yakalým da, ne ile yakalým!? kömür yüzde yüz, doðalgaz yüzde elli pahalandý!..zam zam üstüne!..el insaf yani!..dedim, tavuk olasým geldi!..tek çare tavuk olmak gibi geldi bana yani!..ne çok yani dedim, özür dilerim!..e yani, özür dilemiþ olmam, sizin beni baðýþlamýþ olmanýz, ne benim yani dememe, ne de tavuklarýn yaþadýðý hayatý özlememe engel olamayacaktýr bu kýþ!..

hepsi üþümemek için!..

önce tek odalý, tavuk kümesi kadar büyük bir ev yapacaðým!..hem de Saray’a benzeyecek; hiç þüpheniz olmasýn!..sarayýmýn temek bir penceresi, sýðabileceðim büyüklükte gýcýrdayan bir kapýsý, saman(!) karýþýk çamur sývalarý, çalý çýrpý yakacak ocaðý, kalem kalýnlýðýnda bacasý olacak!..içine kuracaðým yað tenekesinden bozma soba, kiþi sayým kadar üst üste koyduðum tahta yataklar olacak!..yere halý sermesem de olur!..

evim tamam, biz ise hem tavuk, hem horoz, hem civciv hayatýmýzý bu sarayda üþümeden, üþütmeden kýþý yaþar, bahara eriþiriz artýk!..
ne kömüre, ne de doðalgaza ihtiyaç duyarýz!..birbirimize sürtüne sürtüne ýsýnýr, sobada ölümüzü yakarýz!..

böylece mezarýmýz da olmaz, mezarcýmýz da!..hatta talkým veren imamýmýz da!..olmasýn zaten!..