Aynalara bakıyorum çokça aynalara
Ne göz rengim de emeğim var
Ne yüz şeklim
Ne de elmacık kemiklerim de

İnceliyorum kendimi aynalarda
Sonra bir kez daha aşık oluyorum şiire
Ne boy ölçüm de emeğim var
Ne de azalarımda

Hepsi yerli yerinde
Derinlere iniyorum sonrasında
Düşünceler gelin arabası gibi kesiyor önümü
Annemi, babamı hatırlatıyor

İkisinin yazdığı şiir susuyordu aynada
Gözlerimin içine içine bakıyordu
Konuşan o kadar çok şey vardı ki
Gözlerim nemlendi anılar mendil yetiştirdi

Aynalara bakıyorum aynalara
Ne göz rengimde emeğim var
Ne yüz şeklim
Ne de elmacık kemiklerim de

Dudaklarım kıpırdamadan
Gözlerim ışıldadı
Şiiri okuyordum
Annem ile babamın yazdığı şiirin ta kendisi
Ellerini aynaya dayamış duruyordu karşımda