Gözlerinle ilk karsilastigimda sevdim seni. Ciplaktin,saskindin,actin. Kollarimla sardim ciplakligini..sicaciktin ama titriyordun. Gözlerime ilk bakisin, eski bir filmin tekrarlanan sahneleri gibi gidip gelip carpiyordu yüregime. Sanki hic sevmemistim senden önce..ya da tüm sevgiler birer "sevme calismasiydi" da,ilk senle geciyorlardi hayata. Senin o cok sevdigim adinda toplaniyordu bütün güzel duygular.

Kimseyi bu denli sevmedim ben, kimseyi bu denli “aciyla” kazanmisligim olmadi hic.
        
“Ölümüne bir sevgi” sözden ibaretti senden önce..” Kosulsuz sevgi“ ilk senle hayata gececekti. Yapacagin her seyle sevecektim seni.. Olacagin her seyle kabulumdün en basindan. Ellerine vermistim yüregimi cikarip.. Sevincinle sulayip hüznünle kaziyasin diye..Sana verdigim „hayatin“ kendi hayatim oldugundan gocunmadan bir tek gün bile. Bütün kurallarimi bir gülücügünün yikacagindan korkmadan sevdim seni.. Ellerine vermistim iste yüregimi.. „Geri almak“ yoktu asla bu veriste!

Hic kimse bu denli "benden" olmadi bu güne dek. hic kimseye "canimi" vermedim,veremezdim,belki firsat olmadi.

Sen benim "canimdan can verdigim", -bütün asklarima inat- ilk askim, ilk sevdam, ilk eserim, özelim en özelim.. Yasantimin tümü bir yan cümlecik senin yaninda; sensin öznem,fiilim, en güzel betimlemem...Sen ki canimdan can verdigim, sicagima, sütüme,sevgime muhtac...övüncüm, endisem, umudum, Kizim benim!

Gözlerinle ilk karsilastiginda sevdim seni… seni sevmek benim en yalansiz gercegimdi!