Yüreğimin yalnızlığı öyle büyüktü, öyle büyüktü ki şehrimin yüzyıllardır kilitli kapılarını surlarıma yaslanan bir yaralı yolcuya ardına kadar açtım. Bir hayalin akışına bıraktım nem var, nem yoksa....

Oysa yetmezdi bana bu avuntular. Ben; savaşların, mücadelelerin ve ihtilallerin insanıydım. Ele geçirilmesi imkansız kalelerim gücün coşkun bestesiyle inlemeliydi daima...

Ama bu kez fethi imkansız şehrimi kendi elimle verdim düşmanım aşka...

Teslimiyetleri o kadar özlemiştim ki yaralı yolcuma sundum tüm gizli hazinelerimi...

...ve şehrimin yerinde bir harabe duruyor şimdi..