KÜFRETMEK İSTİYORUM/Nazım Hikmet

Beyaz getirleri, beyaz eldivenleriyle o
karşımızda
beyaz tırnaklı bir katır gibi dolaşırken
Sen
sopa çekmek istiyorsun
Ben
küfretmek istiyorum.
Kızını, kısrağını, karısını sıradan geçirerek
rugan iskarpinlerinin
deliklerine dek...
Küfretmek istiyorum
ona bir an söğmesem
çişi gelmiş çocuk gibi sıkışıyorum.
Neyleyeyim be?
İçimden geliyor bu:
küfretmek istiyorum..

Moskova-16 Teşrinievvel(Ekim)



..................




Neredeyse Attım Kendimi Aşka

Ayaklarıma kara sular indi dolaşmaktan, attım kendimi tenhaca bir
kafeye,
çöktüm bir kişiliksiz plastik iskemleye, soğuk soğuk oturdum. Aslında
çok
sıcaktı, ben de neredeyse buharlaşacaktım, daha fazla ozon yırtığına
gerek
kalmadan.Etraf bir duman, bir duman, benden mi geliyor diye kendimi
yokluyorum, neden sonra başkalarına bakmayı akıl ediyorum; bir de ne
göreyim! Sağ cenabımda son derece alışıldık bir manzara. Bıçkının
biri
sigaraları ucuca ekleyip içiyor, "antrakt" vermek yok. "Hay zıkkım
içesice"
diyeceğim ama, dilim varmıyor, öyle yakışıklı ki! Üstelik gözlerini
süzdüre
süzdüre beni "kesip" duruyor, bin parçaya ayrılmışım da haberim yok.
Neyse
zamanında uyandım ama, hemen de yamulmamak lazım, önce rengini bir
sökeyim.
Atmış önüne birşeyler, okuyor mu, okur gibi mi yapıyor, pek
çıkaramadım.Birkaç dergi var önünde, göz ucuyla inceliyorum şöyle
bir,
çapkınlığım da üzerimde; akılsal, duygusal ve fiziksel olarak
bölünen aylık
yapının üçüncüsündeyim; "Benliğim vücudumdur" diyen düşünürleri
haksız
çıkarmıyorum. Bakışlarda ölüp giden romantizmin ardında pek
koşmuyorum
artık salak salak, ama eski alışkanlık, acaba okuduğu şiir mi ya da
bir
hüzünlü aşk hikayesi mi diye meraklanmadan da edemiyorum. Şöyle bir
kıpırdanıyor, koca postallarıyla sağı solu tekmeliyor. İyi, biriken
enerjiyi
dağıtsın biraz. Bu arada dergilerden biri yayım yassım yeri
boyluyor.İçinde
neler mi var, neler neler maydanozlu köfteleri göremiyorum, başka bir
sayfada olabilir. Benim gördüklerim son model arabalar, Cherokee mi
ne o, o
jiplerden, İtalyan bandralı Ferrari, daha başka birşeyler var tabii,
tanıtım
yapan modeller, kusursuz vücutlar, kusursuz otolar gibi sıfır
kilometrede.
Biz de bu arada romantikimtrak akımda epeyce yol alıyoruz. Açık
kumral başı
dergiyi almak için eğildiğinde, prensesine elini uzatan "Beyaz Atlı
Prens" i
neredeyse görür gibi oluyorum. Yüreğim hop ediyor, demek o kadar da
mekanikleşmemişim daha. Hayaller kurmaya başladım bile. Şimdi biz
bununla
çıkar bir Ortaköy yaparız. Serseri serseri içeriz biraz, midye ekmek,
hatta
balık yeriz, sonra hava iyice kararmış olur, o da bana sorar:"bu
akşam eve
gitmesen olur mu?" "Ah niye olmasın, haydi kalk gidelim nereye
istersen"
demek o kadar kolay mı sanırsınız, aklını parayla, arabalarla,
yaşamın
görünür zevkleriyle bozmayan biri için? Başım biraz bulanık, içmeden
içmiş,
yemeden yemiş gibi yapan bir Hint fakiriyim şu an. Gözlerin, bedenin
çekim
gücünden alamıyorum kendimi, kapılıp gittim gideceğim. Bir ara yanı
başımdan
biri geçiyor,bir hışırtı duyuyorum, bir "fougere" kokusu alıyorum.
Tam yanı
başıma oturuyor, benim yakışıklının yanına. Böyle bir anda insan
neler
hisseder, örneğin siz ne hissedersiniz, bilemem; ben midemden kuyruk
sokumuma doğru yayılan ağrı desem değil, sancı desem hiç değil, belki
sızı
diyebilirim, öyle bir duyguyla sanki otonom vücut sistemimi
algılıyorum.
Normal zamanda var mı yok mu bilemediğim hücrelerimi, stoplazması,
çekirdeği, öte berisiyle duyuyorum sanki. O an alkolün yumurta
pişirir gibi
pişirdiği hücrelerime yanıyorum. Hayali de olsa, "iyi ki içmedim
şununla, o
akşamcı meyhanesinde" diyorum. Bakışlarımız da sahteymiş, aynı
bakışlarla
bayan Fougere' e de bakıyor. Ben de kendiminkileri kapıya dikiyorum.
Az önce
cepten aradı, benimki gelecek, bir yerlere gideriz artık; ya
birbirimize
"gamato" yu basarız, ya da 17.yy'dan kalma beyitler düzeriz Lutfi'den:

"Bildik cihanda işlerimiz hep hevayiymiş

Ateş hayalin ettiğimiz nakş-i mayiymiş".

Neler yazdım böyle ben, utandım birden; ama kendimden mi, çevremden
mi,"cici" kız kalıplarına uyamamamdan mı, işte onu bilemiyorum!



Ayten Suvak