Ölüme Dalış

Bir genç kız var,her sabah kumsalda denize girmeden sadece denizi seyreden,hüzünlü gözlerle…Her sabah,bıkmadan…


“Kuşlar ötüyordu bir başka..Arkadaşım -Ayça- ve ben de dışarıdaydık.Biraz sonra anlaştığımız gibi kumsala gidip,denize girecektik,bizi nelerin beklediğini bilmeden…

Her şey hazırdı ve yola koyulduk.Ayça kafasındaki en sevdiği çiçek olan papatyadan taç ile gelmişti.Yol boyunca konuşup,nefes harcayıp ve bu nedenle de hızımızı azaltmak istemiyorduk.Çünkü bu yaz ilk kez denize giriyorduk.Aslında ondan çok,ilk defa yalnız başımıza denize gidebiliyorduk.Uğruna bir çok şeyden vazgeçip,izin kopararak…

Kumsala vardık en sonunda.Bizim için Güneş bir başka parlıyordu sanki.Deniz ise çarşaf…Hemen üzerimizdekileri çıkarıp denize atladık.Çok güzeldi su.Berrak,serin…Baktığınızda dilediğiniz gibi taşları sayabilirdiniz.O kadar güzel…

Yüzdük,yüzdük…Biraz daha yüzdükten sonra ben çıkmaya karar verdim.Ayça ise sinir olduğu kızlara biraz artistlik yapmak için –yüzme için gittiği yaz okulunda öğrendikleri ile- denizde kalmıştı.

Çıkıp Ayça’nın hava atmak için yaptığı hareketleri izledim.Suya girip taklalar atıyordu –çıkardığı sulardan anlardınız-,balıklama dalışlar yaparak hareketlerini tamamlıyordu.Bu sefer iskeleye çıktı ve balıklama dalış için hazırladı kendini.Hızla suya atladı hemen.Çok iyi atlıyordu,hiç tehlikeli olabileceğini düşünmeden.Bir kez,bir kez daha atlıyordu ve kızlara hava atabildiğini zannederek mutlulukla hareketlerini tamamlıyordu.

Bir kez daha balıklama dalış için çıktı iskeleye ve yine hızla atladı.Ben yine heyecanla izlerken onu,Ayça’nın atladığı yere bir başkasının da atladığını gördüm Ayça’nın hemen ardından.Ama Ayça orayı yüzerek geçmiştir bile diye düşündüm fakat yanılıyordum.Biraz sonra olacaklar bana bunu kanıtlayacaktı…

Bekledim,uzaklara baktım,yüzüp gidebileceği yerlere baktım,ama Ayça çıkmıyordu o denizden!Hemen iskeleye çıktım.İskelenin ucuna varmadan bir kalabalığın toplanmış olduğunu gördüm ve adımlarımı hızlandırdım.
Kalabalığın olduğu iskelenin ucuna vardım ve kalabalığı yararak neler olduğunu görmeye çalıştım.Bir kız yatıyordu.Yaklaşınca karnı ve göğsü çiziklerle dolu kızın Ayça olduğunu şiddetle gördüm.Aman Tanrım!Galiba bir an içimden geçirdiklerim doğru olmuştu ve arkasından atlayan Ayça’nın üzerine gelmiş ve o da balıklama atladığı için Ayça’nın üzerine gelerek dibe sürtünmesine neden olmuştu.Arkasından atlayan kişinin dizleri Ayça’nın boynuna çarptığı için Ayça’nın boynu kırılmıştı ve bu da ölümüne neden olacak olabilirdi!

‘Ne duruyorsunuz ambulans çağırın!’ diye bağırdım bilinçsizce.En yakınım,artık benden bir parça olacak kadar yakın biri,ben bir şey yapamadan kayıyordu diğer hayata…Hafif araladığı derin mavi gözlerine baktım,hala canlıydılar.Bu kadar yaşam dolu biri görmemiştim!’Her şey düzelecek ve biz,biz eskisi gibi olacağız…’dedim filmlerden çıkma bir cümleyle ama gerçek duyguları barındırarak cümlemde.Ambulans henüz gelmemişti ve o sanki sonunu biliyormuş gibi bana ‘Seni öpmek istiyorum.’ Dedi.Hafifçe eğilip onu yanağından öptüm.Sonra ‘Süper bir dosttun,herkese özellikle annemlere selam söyle!’ dedi.Hala dalga geçer bir yanı vardı.Sanırım bu onun son sözleriydi…Çünkü bu sözlerden sonra başı hafifçe koluma düştü ve göz kapakları ağır ağır kapandı…

İşte ben hala ona,iskeleye ve denize bakıyorum…”

Genç kız sildi gözlerindeki yaşları cebinden çıkarttığı siyah kumaştan mendiliyle…İskelenin ucuna yürüdü,bir demet papatya attı denize.Aldı çantasını ve gözyaşlarını,beraber yürümeye koyuldular hiçbir yere…