,Başımı camdan dışarı çeviriyorum. Hatırlıyorum da,daha çocuktum,annem her sene ben le abimi alır köye güyürürdü.Zaten eskiden köyde yaşarmışız, sonradan gelmişiz İstanbul’a.
Dedemi hayal meyel hatırlıyorum.elinde bastonu, kar beyaz saçları,kirli sakalları,yüzünde yılların açtığı yaralar,düş kırıkları ve hatıralar.Herkesin dedesi gibi işte ton ton bir adam.Gerisi ruyalarımla karışık.Ama nenem,o dün gibi aklımda.O zamanlar erkeklerin tek eşle idare edemediği yıllar.Dedem rahmetlide modaya uyuyor gidip bir nine daha alıyor bana.Derken diğeri ölüyor kuma nenek kalıyor tek.Evin kuması iken kumandanı oluyor.Şehirler arası otobüslerde geceleri koridorda annem’in serdiği seyyar katak köyün o buram buram kokan çim kokusu.Hepsi bedenimden bir parça sanki.Özümüm gizlisi.Hayatımın bana ait tek köşesi.Benim geçmişim benlardan ibaret işte.Şimdi kocaman oldum,yaşıtlarıma uyuyorum artık.Halı sahada,ayağımı burkuyorum,Cafe lerde kız tavlıyorum,sokaklarda kavga ediyorum.Şimdi bi de dershane çıktı başıma.Uzay filmlarinde bile görmediğim bir takım şekilleri örretiyorlar bize.Üçgenler prizmalar.İç açı ortayları.Hayatım bir bilim kurgu filminin senaryosu gibi şu aralar.Her sabah kalkıp evden dershaneye gidi yorum.Gene sıradan birbün yolda ilerlerken bizim binanın karşısındaki durağın yanında duran yaşlı bir kadına ilişiyor gözlerim.Birkaç gün yanından onu fark etmeden geçiyorum.Sonra aklımı alıyor bir düşünce.Kim bu yaşlı kadın diğorum. Tabi onun benden haberi yok.O gün inceleğim dedim.Kaldırımın dibine bir sofra bezi sermiş.Bir şişe bal,bir iki poşet ceviz; ve banyo lifleri.Elinde bir örgü küçük patikler örüyordu.Acaba satmak için mi yolsa torununa mı örüyor diğe bir soru takıldı kafama.O an kendi kendime be burda ne yapıyorum dedim?Belkide kendi ninemin hasreti beni ona çekti.Elinde mavi bir parzar çantası.Uzun açık mavi bir entari.Gene mavi bir yazma.Gözleri okyanusa özenmiş bir nine her sabah işçi saatinde orda.Hep aynı yerinde.Kendi halinde.


...................................................................................................
Mumlar yakıyorum, aydınlatsın diğe geceleri. .
Dülşer kuruyorum, her gece yatığımda. .
Kum taneleri biriktiriyorum, kovalıyorum esen yelleri. .
Korkuyorun sonra ,dön myeceksin diğe geri. .
.
VE .
.
Ciğerimi yakıyor ateşin. .
Yankılanmıyor,yüreğimde sesin. .
Kıymetini bilemiyorun ninem, senin. .
Yoruluyorum sonra,başımı yasladığım yer yüreğin. .
....................................................................................................









Gelip geçenlerin dikkatini bile çekmiyor.Kimse yüzüne bakmıyor.Yanlızca yaşıtı kadınlar ne yaptığına bir bakıyor, şöyle bir eğiliyoe sonra doğrulup gidiyor.Acaba evi yok mu acaba, kimi kimsesi yok mu? O saatte evinde yatağında olması gerekirken neden soğuk kaldırımlarda oturuyor.Dilenciğe benzer bir hali de yok.Bunları düşündükçe acıyorum biraz.Sonra daha çok seviyorum onu.Nenem’de yarım gören gözleriyle patik yapardı bize.Kışın üşütüpte hasta olmayalım diğe. O her gün baktığımız fakat hiç görmediğimiz biri.O hayatın ta kendisi.Kıymetini bilemedim,hiçbir şeyin kıymetini bilemedim.Hep daha fazlasını hep farklısını istedim ve sonunda hiç bir şey elde edemedim.Herkez aynı dünyada,aynı şehirde ve aynı semtte ama hepsi, uzayın farkı köşelerinde sanki, bir birilerine o kadar uzaklarki.Bir birinin yüzüne bile bakmıyorlar.Yolda ölürcesine öksüren birinin belini, sıvazlamıyorlar.Her gün gördükleri insanlara günaydın demiyorlar.Önce ben sonra sen diğorlar, birlikleyiz demiyorlar. İyi halt ediyorlar.Oysa hayatın merkezi,bizleriz hepimiz.O yaşlı kadın ve onungibileri onlar hayatı hayat yapan.Onlar dünyanın temel taşları.Onlar binanın temeli binayı dik tutan depremlere dayanan onlar.Ama hiçbir binanın temeli gözükmez ya onlarda gözükmüyırlar, hayatın içinde diplerde bir yerde ve hiç kinse onları umursamıyor bakıp geçiyor, ve bu ben öldürüyor.Ben artık herkezle konuşuyorum herkezle.Bir ameleye yardım ediyorum, sokak çoculmarına dondurma ısmarlıyorum.Kerkeze merhaba diğorum.Kıymetini bilmeye çalışıyorum.Sonra düşünüyorum, ben ben yaşlanınca neye benziğceğim.Tabi yüzüm buruşacak, belim bülecek ama,nerede olacağım sıcak evimde cocularımla torunlarımlamı.Yoksa soğuk sokaklarda, bir bankın daşındamı.Hemen bir şeyler yapmalıyım diğorum; hemen.
Sonra bir yaşlı kadın daha geldi yanına ne konuşuyorlar diğe dinledim usulca karşı apartımanda oturuyormuş.O da her sabah işe gitmek için durakta bakliyor.bir adres sorma ile tanışmıslar.Bu yaşlı kadın geçim sıkıntısından bahsediyor.Oğlu daha yeni işten çıkarılmış.Gelini yeni doğum yapmış.Dertleşiyorlar biraz.Bir yaşlı amca daha geliyor yanlarına o da tanıdıkmış. Onunda oğlu askerde imiş.Her ay para gönderiyormuş ona.Bu yüzden çalışmak zorunda o da.Derken otobüs geliyor,herkes kendi yoluna.Bir gün bir baktım,yaşlı nine yok.İçim bir tuğaf oldu birden.Hani çok ağlamak istesinde sana bir şey engel olur bir türlü ağlayamassın.Öyle bir tuğaflık aldı beni.Belkide insanlara küstü sonunda.Bekledim etrefa baktım.Bekledim, yoktu beki öldü.Kötü kötü şeyler geldi aklıma.Ben yaşlanmadan. Heniz elim ayağım tutuyorken.
İyi bir gelecek kuracağım kendime.Ya siz neye benzeyeceksiniz sonunda?
Başımı camdan içeri çeviri yorum.Hey şey şimdilik yolunda.



son