Olmayaydı bu gün olmayaydı
Güneş şu göklere doğmayaydı.

Tezden uyanmış börtü böcek,
yok ki bir meşkale bu gün nasılgeçecek.

Ben varınca sokağın başına,
Üşüşür pencerenin karşısına,

Bu, o her işe maydonoz kadındır,
Ne işi ola, merak eder cadıdır.

Kahve hanede başlamak güne, uykuyu alır,
Buraya varmamızın sebebi bir demli çaydır.

Şu geçen nebahat hanımın kızıdır,
Pekte yakışmış, o topukla göklere varmış.

Cama doluşunca biz hevesliler,
Kızcağız biraz çekindi, belliki naza çeker,

Düştüm peşine düşünmeden,
Gırtlağımdaki çay üşümeden,

Ayıplamayın böyle icap eder,
Namus dediğin böyle elden gider.

Nefsine hakim iki insan,
Yada yapış yakasına, hayvansan,

Sevdiğimiz, kıymetlimizdir,
Uğruna, ölüme gülüp geçtiğimizdir.

Derken daldı belediye parkına,
dedim soluklanacak galiba.

Geçti kuytuda beş on vakit heyheyli,
Şu gelende kim, deveye özenmiş belli.

Esmer dediğin hoş olur, ben adam,
Kara kuru odungibi bu adam.

Görmeğeğdi gözüm işitmeğeydi kulağım,
Anlım kaşınır, korkarım boynuzlandım.


Aşk derdi çeken kıskançolur,
Bu derde dayanmak en zorudur.

Yürümüşüm beş on saat hatırlamam,
Nasıl dayanırım ben bu derde anam.

Bir derdim var, düşman başına,
Ne denir bilmem, böyle zamanda.

Akşamı etmişim sokaklarda,
Bir zarf iliştirmişler kapımın ucuna.

Döğdu içime bu son mektuptur,
Kelamı şu dur...

Yarim var sanırsın, köşe bucak salınırsın,
Bıktım içkinden kumarından, sen kendini ne sanırsın.

Gönül koymakla olmaz yalnız, emek ister,
Vaz geç artık bu sevdadan, vazgeç, yeter.