SEN...

Kýþ ayý topraðýn hasretle karý beklemesi gibiydi benim seni bekleyiþim... Yine bir kýþ günüydü çünkü sýcacýk yüreðime kar gibi yaðdýðýn gün... Umutlarýmý yitirdiðim bir gündü elime bir avuç umut býraktýðýn gün... O gün yýlýn son rakamýnýn deðiþtiði gün, yeniden hayata geldiðim gündü... Her doðan güneþle yeniden doðdum, her hücrem yenilendi... Gözlerim bonkörce mutluluk daðýttý her geçtiðim yere. Gözlerimin ýþýltýsýyla hatýrlandým hep...

Nasýl da geçti günler... Geriye kalansa buram buram mutluluk kokan bir avuç fotoðraf. Keþke hayat makinasý olsaydý fotoðraf makinasý gibi. O kadar güzel anlar geçirdim ki seninle zamaný durdurmak istediðim... Ama zaman hep en mutlu anlarýmda bana inat hýzlanýyordu sanki. Þimdiyse alay edercesine yavaþ akýyor. Yenilediðim tüm hücrelerimi acýya dayanmaya çalýþýrken tüketiyorum þimdi. Gözlerimdeki son ýþýðý da aldýn götürdün. ysa o benim en deðerli hazinemdi, en zor anýmda hep içimdeki o ýþýktý beni sýkýca tutan. Þimdiyse yüreðim can çekiþiyor. Çeliþkilerle dolu içim. Çözmeye çalýþtýkça düðüm oluyorum. Elime ayaðýma dolanýyor her þey...

Sonra senin benden daha kötü olduðunu duyuyorum. Her þeyimi býrakýp koþuyorum sana, o kadar tanýnmaz halde buluyorum ki seni, gözlerin rehber oluyor sana ulaþabilmemiçin. Nasýl da baþka bir insan olmuþsun, nasýl da kendine biçtiðin role bu kadar kaptýrmýþsýn kendini. Gözlerime inanamýyorum ve ne kadar telaþlansam da bu panik halimi bastýrarak yürðine inmeye çalýþýyorum. Aradýðýmýn orda olduðunu biliyorum. Hayat boyu hep kilitli tuttuðun yerin orasý olduðu sadece bana verdiðin bir sýr çünkü... Arada bir yüreðinin kapýsýný aralýyorum ama büyük bir korkyla hýzlýca kapatýyorsun. Kendimi yaþama döndürmek için harcayacaðým enerjiyi sana sunduðumu göremeyecek kadar buðulu gözlerin. Yüreðimin ne kadar büyük olduðunu algýlayamýyacak kadar dolu yüreðin. Bak yine kar yaðýyor ve aklýmda yine sen... Yeni bir yýlýn geldiðini hiç bu kadar þiddetli hissetmemiþtim.

Þimdiyse yeni bir yýla girerken kar gibi olmak tek dileðim!...