Dudaklarýmda bir kýpýrtý hissediyorum,
Güneþ inatlagöz kapaklarýmý aralarken.
Bu inatlaþmaya yenilip de gözlerimi açtýðýmda,
Karþýmda görüyorum onu,
Ufacýk ayaklarýnýn sýcaklýðýný hissediyorum tenimde,
Minik boncuðu andýran gözleriyle
Gözlerimin içine bakýyor günaydýn demek ister gibi.
Bir an onun yerinde olmak istiyorum,
Onun gibi...
Sadece caným istediði zaman uyumak,
Sevdiðimin peþinden hiç ayrýlmamak,
Ufacýk bedenimle her yere sýðabilmek,
Olabildiðince özgür,
Bakýþlarýmla masum,
Davranýþlarýmla sevimli,
Minicik bir lokmayla doyabilmek,
Ve en güzeli,
Ýstediðin anda istediðin yere yükselebilmek.
Yükseldikçe yükselmek...
Sonra düþünüyorum kendimce,
Belki de o da benim yerimde olmak ister diye,
Benim gibi devadýmlar atabilmek için,
Duygularýný sözcüklerleifade edebilmek,
Üzüldüðünde içini aðlayarak boþaltabilmek,
Sevindiðine gülümseyebilmek...
Ve en sonunda kendim olmaya karar veriyorum!
Elimdeki fýrsatlarý deðerlendirmek,
Kanatlarla deðil belki ama
Kabiliyetimle, aklýmla yükselebilmek,
En tepede kendimle buluþuncaya dek....




NOT: Kogoþit benim eceli geldiðinde ölen yetenekli ve sevimli muhabbet kuþumdu. O öldüðünde ben daha çocuktum ve çok etkilenmiþtim. Paylaþmak istedim :)