Mardin’den yeni dönmüş ve “keşke Hakkâri’ye de gitseydim” diyordum ki, televizyonlar deprem haberini verdi.

“Gitseydim keşke gerçekten” diye geçirdim içimden. Aslında Nusaybin yolunda aklımdan da geçmişti. Keşke gitseydim, Yüksekova’da Sevgi’ye hediyelerini kendi ellerimle verseydim. Keşke onu tanımayı Mayıs ayına ertelemeseydim.

Hemen telefona sarılıp Hakkâri’yi, Yüksekova Haber Gazetesi’ni arayıp neler olduğunu anlamaya çalışıyorum. Deprem ve onun verdiği maddi manevi zarardan çok kara kış düşündürüyor beni. Sokaklarda bir metre kar var. Can ve mal kaybı az da olsa var. Keşke olmasaydı...

Bundan birkaç hafta önceydi. Azade Özlem adlı sevgili, duyarlı Ankaralı bir rehber meslektaşım sayesinde yeni bir internet sitesi keşfettim: www.kardesinisec.com

Girip baktım ve hemen ‘ben de bir şeyler yapmalıyım’ diye düşündüm. Sitenin kurucusu arkeolog ve eski bir gazeteci olan Cengiz Tünay, usta bir fotoğrafçı. Fotoğraf ağırlıklı şehir kitapları yapmaya karar verip ilk olarak Diyarbakır’a gidiyor ve orada fotoğraf çekerken kendi deyimiyle ‘güzel vatanının çarpıcı öbür yüzünü’ görüyor. Açlık, sefalet... Tüm bunlara şahit oluyor ve kafasında öteden beri varolan bir projeyi hayata geçiriyor. Diyarbakır pilot bölge oluyor. Amaç bu projeyi yurt geneline yaymak, 81 ili kapsamasını sağlamak.

Proje kısaca şöyle: Tüm yurdun her köşesindeki okullarda okuyan ihtiyaç sahibi çocukları saptamak ve bunlara bir kardeş bulmak.

Yapılacak şey çok basit: Siteye girip soldaki kalbin üstüne tıklıyor ve istediğiniz şehri seçiyorsunuz. Burada kardeşini bekleyen çocukların listesi var. Bir ismin üstüne tıkladığınızda o çocukla ilgili bir form çıkıyor karşınıza. Çocukla ilgili her türlü bilgi var bu formda. Çocuğun adı, soyadı, yaşı, boyu, kilosu, ayakkabı numarası, okulu, sınıfı, annesi ve babası hakkında bilgi, ailenin gelir durumu, nasıl bir evde kaç kişi yaşadıkları. Size uyan çocuğu kardeş seçebiliyorsunuz. Bu durumda artık size düşen gönlünüzden kopanı yapmak. Bu çocuğa giyecek, yiyecek, kırtasiye vs gibi yardımlar ve her şeyden önemlisi sevginizi göndermek. Bir mektup... Bir mektup mutlaka yazın. Hatta üzeri pullu bir zarf ve kağıt da koyun hediye paketinize ki, çocuk sizin sevgi dolu mektubunuza sevgi dolu bir mektupla karşılık versin. (Para dışında her türlü yardım yapılabilir, para hiçbir zaman amacına ulaşmıyor diyor Cengiz Tünay.)

Ben hemen iki zorlu bölge seçmeye karar verdim. Birincisi Hakkâri Yüksekova’da bir mezra ikincisi de Van Erciş’te bir mezra oldu. Hakkâri’den bir kız, Van’dan da bir erkek kardeşim var artık.

Hediyelerinizi nasıl ulaştıracağınıza gelince... Sitede bu da düşünülmüş. Yurtiçi Kargo ‘Kardeşiniseç’ kampanyası dahilinde bir paket yolladığınızda %30 indirim yapıyor. Ben çok memnun kaldım. Tarabya’da oturduğum için bana en yakın olan İstinye Yurtiçi Kargoya gittim. Gösterdikleri ilgi ve yardımcı olmak için ellerinden gelen her şeyi yapmaları beni çok mutlu etti.

Tabii bu olayda bir de sorun yaşanıyor. Adresler mezra gibi yerler olunca, kargo da ancak belli yerlere kadar gidebildiği için, burada gönüllülerin devreye girmesi gerekiyor ki, paketler çocuklara ulaşsın. Hakkâri Yüksekova Haber Gazetesi sahipleri ve AA muhabirleri Erkan ve Necip Çapraz kardeşler o bölgenin gönüllü temsilcileri. Erkan beyle telefonda konuştuğumda paketi kendisine yollamamı, Sevgi kardeşime bizzat ileteceğini söyledi. Nasıl rahatladım ve mutlu oldum. Ben onunla konuştuğumda çoktan aynı sitede Mardin gönüllü temsilcisi olmuştum. “Ne kadar güzel bir şey yapıyorsunuz, teşekkür ederim” dediğimde, “Şu anda da bilgisayarın başında isimleri giriyorum. Senenin bir ayını da onlar için harcayayım,ne olur ki...” dedi. (Ben depremle ilgili bilgi almak için aradığımda Necip bey yeni gelen paketleri iletmek için koşturup duruyordu!)

Bayramlarda çalışmıyorsam ve zaten turda ve yollarda değilsem pek yolculuk etmeyi sevmem. Kurban Bayramını sırf bu mesele için arife günüden sonuna kadar Mardin ve çevresinde geçirdim. Mardin’deki tüm okulların tespiti ve öğretmenlerle görüşmek gibi meselelerle uğraştım, Savur’a ve merkeze formları bıraktım. Mazıdağı çalışıyor zaten. Tatilden sonra hummalı bir çalışma bekliyor beni. Gördüklerim ve aldığım olumlu tepkilerden çok mutlu oldum. Özellikle Mardin Valisi Sayın Temel Koçaklar her zamanki gibi bana çok yardımcı oldu. Burada adını anmadan geçemeyeceğim.

Şimdi belki siz de bir şeyler yapmak istersiniz. www.kardesinisec.com sayfasına girin, biraz dolaşın, okuyun, inceleyin. Hakkâri’de paketlerini alan miniklerin fotoğraflarını görün. (www.yuksekovahaber.com sayfasına da bakın, ben bayıldım). Belki kendinize herhangi bir şehirden bir kardeş seçersiniz. Ya da belki siz de bu listelerin gelişmesi için yardımcı olursunuz. Sizin şehriniz listede mi? Tanıdığınız ve bu konuda yardımcı olacak öğretmenler, ya da ne bileyim, bildiğiniz bir okul vardır. Arayın Cengiz Tünay’ı, sizin de çorbada tuzunuz olsun.

Kardeş seçeceklere söylemek istediğim bir şey var. Tabii, bu sadece benim düşüncem, benim şahsi fikrim. Kimseyi de etkilemek istemem. Ama ne yazık ki, bir şey dikkatimi çekiyor. Küçük kız çocukları bir iki dakika içinde hemen bir kardeş buluyorlar. Ama erkek çocuklara eller çok geç uzanıyor, hele hele yaşları biraz büyükse. Neden? Evet, ben de her zaman ‘bir insanı eğitmeye anneannesinden başlayacaksın’ derim, ama erkek çocukların da bir kardeş eline ihtiyaçları var. Sadece kızlara el uzatmakla bitmiyor. Toplumda erkekler de var. Doğru eğitilmesi gereken, yarın kadınlara değer veren insanlar olarak toplumda yerlerini almaları gereken erkek çocuklarımızla da ilgilenmeliyiz ki, kadınlar ezilmesin ve ‘haydi kızlar okula’ gibi kampanyalara gerek kalmasın. Haksız mıyım?

Düşünüyorum da, bu memlekette herkes bir kişiye elini uzatsa, sevgisini verse hak ettiğimiz yere geliriz.

Sevgiyle kalın, sevgiyle düşünün ve sevginizi paylaşın...