Hani derler ya:
"Okuduğunu bile anlayacak kapasitede değil..."
İnanın, buna bile razıyım.
Okusun da anlamasın. Yeter ki okusun.
Okusun, anlamasın, eleştirsin... Bir şekilde o kişiye anlamadığı ya da yanlış anladığı anlatılabilir.
Ama en vahimi hangi tip biliyor musunuz?
Hem okumaz hem de ahkâm keser: "Hrant Dink şunu demiş, Elif Şafak bunu yazmış, Orhan Pamuk şunu yazmış..."
Bu tip, genelde okumaz zaten. Oradan buradan duyduğu saçma sapan şeylerle yetinir ve atar da atar, tutar da tutar.
Ve ne yazık ki, Türkiye bunlarla dolu.
Bu tipler okumazlar, yukarıda örnek verdim diye söylüyorum, ne Hrant'ın ne dediğini gerçekten bilir, ne bugüne kadar bir yazısını okumuştur, ne Elif Şafak'ın herhangi bir yazısı ya da kitabını görmüş ya da okumuştur, Orhan Pamuk ise onun için yalnızca duyduğu bir isimdir, kitabını okumak konusunu ise geçiyorum...
Bunlar genelde şunu yapar:
Birileri gider (bu birileri ve dünya görüşleri bellidir) örneğin yukarıda adlarını saydığım kişilerden birinin yazdığı bir kitap ya da yazıdan, ya da bir konuşması esnasında söylediği iddia edilen bir şeyin bir cümlesini cımbızla çeker alır ve tüm kitabın, yazının ya da konuşmanın tamamı ya da ana fikri yapar.
Sonra ne mi olur? Gayet iyi biliyorsunuz, ağızlarından salyalar aka aka o insan için ölüm fermanı çıkartır, her türlü insanlık dışı muameleye layık görüp kendisine benzeyenleri kışkırtır, hatta davalar açıp yargılatır...
Ne olur?
Hukuk işler, tüm kitap okunur, tüm konuşma dinlenir, tüm yazı incelenir, o kişinin ifadesine başvurulur.
Netice?
Kişi aklanır...
Aklanacak ne vardı ki ortada? Bir olay ya da bir durum yoktur aslında. Ortada olan tek şey vardır, o da cahilliktir. Bu cahillik öyle bir cahilliktir ki, okumakla geçmez. Zaten ahkâm kestiği konuyu da yalnızca konuşmuş olmak için, kimlik kazanma kompleksiyle söyler. Atıp tuttuğu konuda ise inanın ikinci bir cümle söyleyecek kadar bilgisi yoktur.
Diyeceğim, anlayana: Önemli olan insan olmak, olabilmektir.