Yansýt silüetimdeki siyah beniz camlý yaþamýn özünü
Sakin pencereme vuran organik kent ýþýklarýna nihai bir sahne ayarýnda
               Ah kýrlangýç kývamý dudaðýmda, nerede söyle ismin?
Hava boþluðunda asýlmýþ bir aþkýn izlerini korkuttum
Sözcüklere kapattým gizlerimi ne vahim: bir tümcedir bildiðim
Eskiyen bir aþký geri getiren
Platin bir dama taþý tut elinde, yanýlsadýðým ne varsa organik bileþiminden
Giz deðil, yanký deðil, camlardan içeri sýzamayan bir kýþtayýz.
Müebbet hapis cezalarý alnýmda, önce soðuyup sonra lekelenen
Geniþ omuzlu bir hayat: sarkýtlar, gece baskýnlarý
Polisler sanrý gibi geçiyorlar önlerimden
Görüyorlar beni bir vakit; kýrýk bir vazo; “deymez” diyorlar belli.
     Bir glayöl kývraklýðýnda sinsice giriyor içime bilinmezliðin ah yaþam!
Aynalara bakabilmek için yansýyorum þimdi yollarýn aksýndan.

Sokaða çýktým o gece, kimse görmedi ayak izlerimi.
Silinmiþliðim, hiçliðim bir parkýn ortasýndaki yaþlý çýnarlar gibi kapatýyordu önümü.
Bir þehir uyuyordu, korkular da... Bir þehir nasýl uyur?
Tramvay yolunda ýþýklarý izledim, sonra yola uzandým
Süratle diktim kafaya zehir dolmuþ kanýmý
          Boþaltýp kendi bedenimin temizliðe hasret damarlarýndan
Simsiyah bir köþedeydim: YEÞÝLÇAM ÇIKMAZI
Simsiyah bir köþedeydim, simsiyah bir köþede çaðlar deðiþtirdim.
Kýlýcýmý çektim kýnýndan, asfaltýn pelerinli ceneviz askerleri girdiler koluma
Sonra üç-beþ süvari alayý, haramiler, vahþi kabilelerle çaðlarca savaþtým.
          Ben bir imparatordum belli ki
Mührümü koydum cebim sanýp yine bir yerlere, tahttan indim.
Hiç bilmem neye yarar devrik bir kral?
Köle tacirleri, amber kaynayan mahalleler, fesli çocuklar,
     En son kanlý gladyatörler devirdim.
Bin çaðda yaþamýþ ne kadar kahraman varsa beyaz bir atla önlerinden geçtim
     Pelerinimi savura savura.
Sonrasýnda göz kamaþtýran bir vitrinin önündeydim.
Elimde kýlýç sandýðým bir kalem, avcuma sýkýþtýrýlmýþ bir paçavra
Aynaya baktým, bulanýk bir eþkal tespit etti gözlerim.
Yüzüm yoktu, neden?
Bilemiyordum. Saklý bir kitap gibi baktým hep hayata
Yaþamýn tüm parlak kývamlarýndan uzlaþýlmýþ kelebekler yarattým.
Bilemiyordum. Bir dirilen kahramandý yalnýzca bildiðim
          Tarihin tüm ölümsüz aþklarýný kendi aþkýndan üstün sayan.

Külden yaratýlmýþ bir sevda gibi sakladým o paçavrayý
Ertesi sabah uyandýðýmda nesnelerin dünyasýnda yerini almýþ bir hakikatti bu.
Bir sanrý sandýðým akþam, hayattan kademeli bir gerçek olup çýkmýþtý.
Öyle zamanlar olur ki insan o zamaný içine alýr,
     Uyandýðýmdaysa ben tarihin tüm bileþik zamanlarýndandým.
Bütün gece tarihte dolaþarak elime geçen tek buydu, anladým.
Þehir uykusundan uyanmýþtý; gündüz gezmelerinde aþýklarý gördüm
Zakkumlarý ve sarmaþýk delisi süslü balkonlarý
Her þey eski bir aþkýn çýkartabileceði tüm kabarcýklara dönüþerek kanýmý pýhtýlaþtýrdý.
Biliyordum, imkansýzlýktý cehennemde son bulmuþ bir hayali
     Böylesine pýrlanta, yüksüz, yalýtkan ve deðerli kýlan.
Yataðým yaptýðým köþeden kalkýp vitrine yöneldim,
Ne yüzüm vardý ortada, ne çatýk kaþlarým, ne bedenim ne sözcüklerim
Bir çaðýn geçerli yetisinden bir baþka çaða geçiþ
     Tarihin savruk küllerini rulet masasýnda yitirmek gibidir.
Harcadýðýnýz her marka yerine geçen kül, yaþýnýzdan dolanýp yüzünüzde kýrýþýk halini alýr.
Bir imparator gibi kalsam farklý mý olurdu diye defalarca sordum kendime
Tek tarihte, bilmem kaçýncý saltanatýmla... Ama yok!
Savurup ruhumu, ihtiraslarýný tek tek çalmalýydým tüm kahramanlardan.
Karlý ve þantaj dolu bir gecede ne yapýlabilirdi ki baþka?
Tüm hüzün kokan kývamlarýný çýkartýp üzerini kapatabilirdim kahramanlarýn
Yahut soyutlayabilirdim kendimi ve tiner kokan ciðerlerimi aþkýn tarihi bulularýndan
Ama yapamadým.

Ceketimin cebinden bir fotoðraf çýkarýp insanlara göstermeyi düþündüm
Görenin olup olmadýðýný sormayý... Sonra köþeye çekilip her geçene gidenlerden söz ettim.
Çareler dinledim kerelerce, “geçer”ler, “unutulur”lar..
Teselli edici sanýlan ne varsa hepsini dinledim.
Oysa aþk, dev bir gökdelenin tepesindeki –adýný bilmediðim- uçak dikkat ýþýðýydý.
Öylesine uzak.. Ona uzandým; dolayýsýyla aþka,
Gücüm yoktu, bütün gece koca bir tarihte yürümüþ, savaþmýþtým.
Öldüðünde göðe yükselen safsata aþýklarý düþündüm;
Çýplaklýðýn ve zamanýn olmadýðý
     Tüm zamanlarda yaþanan
Hiçbir þeyin zamansýz olmadýðý zamanlarý aradým tüm tarihte.
Geri döndüðümdeyse bulduðum kendi mabedimdi:
     Kendi zamanýmdan bir yapay mabed..
               Aþkýn, ýþýk hýzý zamanýndan...

Zamanýn kalibresini bilmediðim her milimetresi için koca bir ömür vergiler ödedim.
Bileklerimden yukarýda, tüm bedenimi baþtan ayaða kaplayan YANNIS RITSOS þiirleri...
Hayatýn ve aþkýn tüm geçirgen yanlarýný
          Tüm bulaþýcý hastalýklarýný uzak tutmak için yapýlmýþ ince ruhlu bir aþý sayýyordum bunlarý. Bir þiir bir insaný koruyabilir miydi? Bilmiyordum.
Antika bir mücevher kutusu bulmuþtum yýllarca önceleri
               Ýçinde eskimiþ bir ferman
Üzerinde bir kasýmdan bir hayata sýçrayabilecek, salgýn hastalýk büyüleri yazýyordu.
Açmaya korktum ilkin; sonra kahraman yapým girdi devreye –bilirsin vardýr köþe gönderlerinde adým-
Kapaðý kaldýrdým, bir büyü yaptým. Sülfürik bir karýþýmdý büyü. Bütün mahrem alanlarýnda dolaþtýrdým tenimin, sonra tarihte yazýlmýþ tüm yazýtlarýn üzerine döktüm.
Bozuk aksanlý bir kadýn yapmýþtý tercümesini, kimse duymadý. Tek bir “es” deðildi bu bizi kesen.
SS’ler karþýmýza dikilmiþ, gaz odalarýný kolluyorlardý. Öyle Führerciydi demek tarih.
Zamanýn kirli ve lekeli her yerinde bir týlsýmlý paçavra yansýrdý zahiri görünüm verebilen
          Her aynavari þeyin öbür yakasýndan.

Kapalý anlatýmlý bir salonun localarý
     Kýrýlmýþ, yapýþtýrýlamaz ve durulmaz bir þiddetle açar kapýlarýný
Bir oyun entarisi ve mavi bir entrikadýr zaman
     Aþkýn yedi kat resmiyle Bizans’tan, Aydýnlanma Çaðý’na uzanan.
Kelimeler yerine hareketler, mekanik plazmalar
YALNIZLIK ve AÞK’a dair bir kabare:
          Bir þeylerin eksik kýlýndýðý,
               Bir þeylerin yerli yerinde durduðu,
Fazlalaþtýðý ve yansýdýðý hummalý bir kabare bu.
Yüzüm yoktu o gece yassý ayna yüzümdeyken, kilitli bir tarih
     Yüzü olmayan bir adamý oynamak ne denli zordur?
Adýn neydi söylesene; adýn... Yapým eki almadan güzelleþen nedir adýn söylesene bana Angolie?
Ýzle, bak! Sözcüklerin cehenneminde motor seslerinden kaçýp bir rol düþtü sana
Seni çaðýndan alýkoyan kimmiþ sor!
Bir otoyolda savur direksiyonu, demir köprülerden geç.

Anladým; ne sensin ne ben, kalifiye olmuþ bir kabare aslolan
     Danýþýklý bir metropol savaþýdýr yalnýzlýk ve aþk üzerine bu kabare
Bir metropol dansý:
     Tarih atlaslarýndan bakýnca içbükey bir aynadan yansýyan.