Kendinden uzaklaşamıyor insan
En çok kaçtığının o olduğunu unutuyor
Uzaklar! Diyor

Nereye gideceksin be kadın!

Aklında aynı dertler,
içinde aynı can kırıkları
Attığın her adım,bir öncekinden öteye gitmezken
Sen ne kadar yol alabilirsin ki?

Git
Kaç
Kurtul
Üstüne çöken karanlıktan
Altından kalkamadığın çamurdan kaç
Ama en çok kendinden..


Kara bulutların dağıldığı,
kim olduğunu unuttuğun bir anda
Yeni baştan diyeceksin

Her şey için gücün var gibi gelecek
İşte! Uzağım,Rahatım,Mutluyum




O halde kadın,bana da haber ver olur mu
O uzak diyarların rüzgarları seni alıp götürüverdiğinde ,
işte yine, yeniden, ben diyebildiğinde haber ver!

Bir an , bir ışık bir dalga alıp götürmeden seni karanlıklara