Sen bari mutlu oldun mu, ellerin dudaklarına değdi mi dudakların, şarkımız olsun dedin mi?

Askerden gelecek sevgili gibi beklemekteyim ölümü. Fermanımın senin tarafından yazılmış olması ölüme itmedi beni sadece bekletti. Ruhum hasretlikle baş etmeye çalışırken bana verdiğin beyaz gül hala defter arasında. Anla artık nasıl hasretim sana. İsteyip de söyleyemediklerim kalbimin mahremiyetinde saklı ve kimse o bilinmezliğin yolunu kuramadı. Gözlerimi yatırıp zilin çalmasını bekledim saatlerce, günlerce, aylarca..

Senden sonrası olmadı, seni andım her yerde, senin sesini işittim uykusuz gecelerde.. güneşin doğuşunu seyrettim dualar ederek.


Seni ben sana tapar gibi sevdim, bir annenin yavrusuna kıyamazlığı gibi sevdim, tüfeğin kurşunundan ayrılamazlığı gibi sevdim. Sevdim işte anlatılamazlığın hırçınlığıyla sevdim.

Gözlerin şimdilerde kime bakar, kime can verir ellerin ve sen şafak sönmezliği unutulur mu kalbimde ki yerin..!

Ayrılık aşkı getirdi bana, umut sonsuzluğun ötesinde ve sen mehtaplı gecelerde. Bitmez yanılgılığım saklı geçmişte.

Oyunun son perdesi olmuş kalkışa geçilmiş, bekleyenler bırakılmış oldukları yerde, beklenenler hazırlamışlar gelecek planlarını bile. Uğultu içinde kaybolmuş hatıralar, teker teker vazgeçmişler uyanmaktan, mahmur gözlerle uyanmışlar yeni sabaha. Bırakılanlar taşımış bu ağır yükü. Hükümsüzlüğün ensesinde adalet aramışlar.

Sen neredesin beklemekteyim burada bilesin. Hesabım senle değil beni yakan kaderimle ve şunu da bilesin şafak sönmezliği seni arıyorum başka tenlerde…