Bu bir kaçışa hapsolan gidiş dönüşü belirsizlikler içinde. Olmayacaksın sabahlarımda, sızısı vurdu daha adım atmadan yokluğuna.

Ben gidiyorum sevgilim, bu ilişkiyi bitirişine tanık olamam bir kez daha. Yüreğim kaldırmaz bundan sonra sensiz geçen senli günlerimi. Sol tarafıma baskı uygulanıyor, çivilenmem isteniyor buraya; fakat gitmeliyim. Yok olmayı bir kere yar bellemişim kendime. Kederlerle olgunlaşmayı öğrenmeliyim, özlemeliyim seni. Sevgime hasret katmalıyım. Ancak öyle büyür sevgin bende.

Ben gidiyorum sevgilim, sensizliğin hüznüne ramak kaldı. Seni görememeye alışmalıyım. Kalbim acımasın diye hatırlamamalıyım anıları. Aklıma gelmesin senin güzelliğin.

Burada geçen ayların sonunda elimde kalan adının bende can oluşu. Sen cansın içimde, canımı hiçe sayan, benliğimi kör eden bir can işte.

Biraz daha diyorum, seni biraz daha görebilmek için kalmak bu şehirde.. Sonra yok diyorum kendi kendime. Seni ömrümce göremem öyle ya; yüzleşmek lazım gerçeklerle.

Şunu bil ki; unutamam seni. Unutma gibi bir çabam yok zaten. Sen içimdeki sıcaklıksın söndürmeye çalışmadığım, başlangıçla son arasısın, ilkimsin, yakınımın özlemisin.

Yan yana değilken hangi yolların hangi sevgilileri olacağız? Kalır değil mi az da olsa kalbinde adım? Unutmam de bana… Fikrimce unutmazsın, döndüğümde aynı gözlerle bakarsın.

‘Kal’ ya da ‘git’ demedin, kararı yüreğime bırakılmış bir mektuptu sözlerin. Döneceğimden o kadar eminsin ki; ben bile inanmaya başladım buradan kopamayacağıma.

Biz neden hep fırtınalı akşamlara gebe kaldık? Her suskunlukta biraz daha aldandık. Söylenmeyenler yanılttı, söylenemeyenler bizi acımasız zamana attı. Oysa sen bilmezsin daima sevdim seni. Ömrüme uzayacak bu sevgi. Bil ki acı vermez sevgin, güçlü kılar beni. En yorgun akşamlarımda ilişkimizin yeni başladığı dönemleri hatırlayarak tebessüme adanırım. O zamanki şaşkınlığıma gülerim. Sonrasına deneyim derim. Önemli olanıysa bu şehre döndüğümde sana döndüğümü anlamandır. Tekrar başlatmaktır hiç bitmeyen sevgililik oyununu.

Zannediyorum, gitmemi istemiyorsun. Gitmemem için de bir şey yapmıyorsun. Öylece duruyorsun karşımda. Ben kimseye çaktırmadan bakıyorum sana.

‘Bu yazıyı okuduğunda çok uzaklarda olacağım’ demeyeceğim. Sen bu yazıyı okuduğunda gel ve sarıl bana. Son kez yüzüne bakarak ‘canım’ diyeyim. Kokunu duyayım son kez. Sonlar bitmez öyle ya…

Unutma beni sevgilim, ben sana özlemle döneceğim..