KIR KAHVESÝNDE

Saat altý oldu. Ne gelen var ne giden. Saat beþte buluþacaktýk oysa. Hiç aksatmazdý, hiç bekletmezdi beni. Hatta haným olmasýna aldýrmadan benden erken bile gelirdi çoðu zaman. Boþ ver, sorun etmeyeyim, gelir nasýl olsa. Tam 5 yýldýr buluþuyoruz onunla burada. Her ayýn ilk cumartesi saat beþte. Kamil Usta’nýn kýr kahvesinde. Bir patika yoldan geçerek gelirsiniz buraya. Adeta aðaçlar eþlik eder size yol boyunca. Ve birden saðda karþýnýza çýkar. Kamil Usta Kýr Kahvesi. Bir tarafý yola bakar, bir tarafý ormanlýk bir yamaca. Hem yazlýðý vardýr hem de küçük bir kýþlýðý. Yazý nedense daha çok severim ben. Yemyeþil çim üzerine serilir masalar, arkada küçük bir çay var. Zaman zaman ben o çayýn buz gibi berrak suyunun yanýna koydururum masamý. Su sesi, çiçek, aðaç kokularý ve karþýmda sen…

Hafif hafif esen ve estikçe koklamaya doyamadýðým muhteþem kokular ve yine sen. Ýþte budur bence en büyük mutluluk. Kamil Usta da iyi tanýyor artýk bizi. Burada oturduðumuz süre boyunca, defalarca çalar bizim þarkýmýzý. Sonra da tavþankaný çayýmýzdan getirir. Ben içerim, sana bakarým kaybolurum o gözlerinin derinliðinde. Ve çayým bitince o yeniden getirir. Ve sürekli ayný þarkýmýzý çalar, çalar. Taa ki biz gidene kadar. Pek fazla müþterisi olmaz Allahtan Kamil Usta’nýn. Olanlar arasýndan þimdiye kadar þikayetçi olanýný da görmedim. Acaba, Kamil Usta gizliden konuþur mu onlarla, bizden habersiz.?

Saat altý buçuk oldu. En az beþ kere aradým onu, kapalýydý cebi. Hayýr, unutmuþ olamaz.

Oysa ne güzel bir günde tanýþmýþtýk onunla. Tam beþ yýl önce.

Bir alýþveriþ merkezinde çalýþýyordu. Cep telefonu ve elektronik reyonunda. Ben dalgýn dalgýn dolaþýp, cep telefonlarýný inceliyordum. Amacým da alýþveriþ deðil, daha çok zaman geçirmekti. Ve birden inanýlmaz tatlýlýkta bir sesle, “Buyurun, beyefendi! Yardýmcý olmamý ister misiniz?” dedi. Duyduðum bu güzel sese doðru dönünce, ne göreyim? O, evet o... Hayallerimi süsleyen ve devamlý düþlediðim kadar güzel. Hatta daha da güzel. Bembeyaz bir takým vardý üzerinde. Beyazlar içinde gerçek bir masal prensesiydi adeta. Bu prensesi görünce, çok utangaç olmama karþýn, birden kendimi yanýna gitmekten alýkoyamadým. Tüm cesaretimi toplayýp, her þeyi göze alarak, amacýmýn askýntý olmak olmadýðýný sadece tanýþmak istediðimi samimi bir biçimde söyledim. Bunu öyle söylemiþim ki “Neredeyse yalvarýyordun.” dedi bana daha sonra.

Ýþte böyle baþlamýþtý bizim hikâyemiz. Ama, sonra bilinen geliþmeler, sevdim ve sevdi. Ne kadar da mutluyduk. Ailesi karþý çýkmýþtý bizim birleþmemize. Onlarý ikna ettik, mücadeleler verdik. O Ýstanbul’da edebiyat eðitimi görüyordun ben ise Bursa’da iktisat okuyordum. Bunun için, burada buluþup saatler geçirmek onunla, oradan da sabahlara kadar gezmek birlikte, inanýlmaz bir keyifti. Nasýlda geçerdi zaman , sanki onunla iken akar giderdi kum taneleri gibi. Ya, ben öyle mutlu olurdum ki hiçbir derdim kalmazdý aklýmda. Parasýzlýk, sýnavlar, babamýn rahatsýzlýðý hiçbir sorun kalmazdý , uçar giderdi hepsi kafamdan , taa ki ondan ayrýlýncaya kadar. Bu kez de binlerce ton artardý sorunlarým. Çünkü, onun hasreti ve gelecekte birleþememe kaygýlarý bir aðaçkakan gibi kemirirdi beynimi.V eya býrakýrsa , terk ederse beni hani olur ya bir baþkasýný benden daha çok severse. Ama, yine de sevecektim ben onu ömür boyunca. En önemli olan onun mutluluðu ve onun kararlarýydý, benim için. Yeter ki onun iyi olduðunu ve mutlu olduðunu bileydim o da yeterdi bana.Nelerden bahsediyorum ben þimdi. Geçtik o aþamalarý çoktan. Artýk, mutluluk bizim hakkýmýz .

Ama, neden gecikti bu kadar? Telefonu da kapalý. Ne yapsam, nasýl ulaþsam ona, bilemiyorum. Aklýma kötü þeyler geliyor. Arayan o olsaydý. Sesinden “seni sevmiyorum” sözünü duysaydým. “Senden nefret ediyorum, býktým…” sözünü. Ama arayan o olsaydý. Aðlamazdým. Gözümdeki yaþ olacaðýný bilsem aðlamazdým namertim ve iþte telefonum çalýyor.Yaþasýn onun numarasý , arýyor. Evet,buyrun neeeee!.. Evet, buyrun neeeeeeee! Olamaz! Trafik kazasý mý?

Ýmkansýz! Olaaaaaaammazzzzzzzzz! Bin kere arabanýn altýnda kalan ben olsaydým. Bin kere ölseydim onun yerine. Ölmeseydi.Ölmeseydiiiiiiiii!...