Hep Ayný Erkeði Sevmek Ýsterdim

Ahmet Altan’ýn ‘Hep Ayný Kadýný Sevmek Ýsterdim Ben…’ baþlýklý pazar yazýsýndan sonra düþündüm de ben de hep ayný erkeði sevmek isterdim doðrusu. Bir ömür boyu hiç býkmadan, coþkuyla, tutkuyla ve saygýyla…
‘…Sigara dumanlarýnýn yoðunlaþtýðý, erkeklerin sarhoþluðun gevþekliðine teslim olmaya hazýrlandýðý gece yarýlarýnda meyhanelere giderseniz, orada donuklaþmaya baþlamýþ gözlerinde tuhaf bir kederin belirdiði adamlar görürsünüz, çatallaþmýþ bitirim seslerinde bir kýrýlma duyulur, eski bir þarkýyla birlikte önce sessizleþip sonra unutulmayan bir sevgiliyi anlatmaya koyulurlar.
Sevmiþlerdir.
Hep ayný kadýný sevmiþlerdir.
Hep ayný hayali içlerinde yaþatmýþlar, hiç okumadýklarý kitaplardaki gibi bir aþk özlemiþlerdir hep.
Hep ayný kadýný sevmek isteriz biz.
Hep ayný kadýný severiz.’demiþ, Ahmet Altan. Hepimiz bu istekle yanýp tutuþurken neden acaba ayný kadýný ya da ayný erkeði sevmeyi bir türlü baþaramayýz. Doðumla ölüm arasýndaki o kýsa çizgiye kaç aþk sýðdýrýlabilir ve neden her son baþlangýç kadar iyimser olmaz ki! Gidiþler de önemlidir iþte geliþler kadar.
Eski bir þarkýyý duyduðunuzda unutulamayan sevgiliyi düþünmek ve dalýp gitmek anýlara nasýl da deðerlidir oysa. Eðer gerçekten sevmiþseniz, ayrýlsanýz da ayný berraklýkta yoklama çeker hatýralarýnýz size. Acýnýzýn bile bir asaleti, bir zarafeti vardýr. Öfkeniz, hiçbir zaman nefrete dönüþemez; siz unutmak için nefret etmeyi deneseniz de. Öyle bir aný, hem de öyle bir anda kalp omuzlarýna çöker ki gitmesini isteseniz de ‘git!’ diyemezsiniz.
Evet, düþündüm de hep ayný erkeði sevmek isterdim ve hep ayný erkek tarafýndan sevilmek isterdim ben.