O’na


esfel-i sâfilinde zahirperest bir ben...
ömür katarlarında bir dinlence süresi,
ölüme belki son bekleyiş bu, varmadan
ruh, duraksamalar içinde, yangın yeri!
görülenin gerçekliğini sorguluyorken akıl;
gönül lalezarında, sonbahar yağmurları var…
ve gökkuşağı aydınlatırken, sessiz sabahları
bir kervan yola çıkar,
ufkun kahve koyusu gözlerine…
su yüzünde beliren silüetler değil artık,
beklenen…
ki kumlara yazılmış değil, bu katarın ömür çizgisi,
kalan ömrün aynalı dolaptaki yaralı aksi,
buldu dermanını ruh katarının ömür çizgisinde

yürümeli şimdi bu kafile;
çünkü ölüm de artık bir dinlence…