Garip bir sessizlikte bütün nesne. Ya kıyametler kopuyor, ya kayıp gidiyor evren. Bir fırtına bu… Ortalık alev alev… Yalnız, bir suret yansıyor, her köşeye sızmış ağlıyor dipsizlik. Bu seste ne böyle ? Evrenimde akıp giden seslere inat bir ses… Ne bir çınlama, ne basit bir çığlık. Bir nefes, etnik çalgıların içinde yürüyormuşçasına . Yapraklara dokunuyor geçerken ve gerçeklere dokunuyor kayıtsızca.
Kalabalık bir özlem bu, çöl sıklığında soğuk… yanan kutuplarında ahengin, kanayan ıslak kurukafalar. Omurga eğiminde dilimlenmiş anılar ve topuklarda atardamar bunalımları.
Kararsız uyanışların tıklım tıklım boşluğunda hissiz bir yankı. Kayıp rüyalar aleminin gece bekçisi. Ağlayan her anının başında teskin edici bir gölge. Ruhlarda karıncalanan hissizlik… arayışta tüm varlık. Eşkali alınıyor tüm anıların. Aranan belki bir sevgili belki aramanın ta kendisi. Kumpanya sessizliğinde cümbüşlerini çalıyor. Her duvarın dibinde aranan yaşanmışlıklar. Gökkuşağı gece renklerini takınmış. Gösterdiği yol değil… sadece hangi dünyaya ait olduğunu anlatıyor. Bir yanı olmayan rüyaların diyarı burası. Her rüya kendi yokluğunu beraberinde getiriyor. Ruh ülkesinde rüya hurdalığı… ve bu hurdalıkta bir kumpanya…

Kayıp Rüya Kumpanyasına hoş geldiniz...