Yoğun çalışma temposundaydım.
Masan da içmemi bekleyen çayı unutuyordum.
Çaycı arkadaş, müdürüm bu üçüncü kez değiştirdiğim çayınız deyince,
Ona mahcup bir edayla bakma zorunda kaldım. Özümlendim.
İş stresi pek çoktu, şikâyetler artıyordu.
Yeni bir uygulama başlattığımızdan, her bireyde acemilik hat safhadaydı.
Telefonun zili çalınca, ahizeyi kaldırdım, efendim dedim.
Bir kız sesine benziyordu.
Heyecanlıydı, yutkunuyordu, doğru konuşamıyordu.
Sesin perişanlığı karşısında kayıtsız kalamazdım, sızlandım...
Kızımız lütfen öncelikle bir nefes alınız, biraz tekrarlayınız, merak etmeyin ben sizi bekliyorum, sakın sıkılmayın.
Bir müddet sonra sesin sahibi kızın, rahatlamış olduğu konuşmalarından anlaşılıyordu.
İşimi bıraktım ve onu dikkatlice dinlemeye koyuldum.
Müessif bir haber olmasından kaygılanıyordum.
Titreyen bu sesin sahibi kız, hissiyat dünyamda duygulanmama sebep oldu.
Kendisine eğer daha iyi olacaksa, ziyaretime bekleyeceğimi söyledim.
Teşekkür etti.
Bu sesin sahibi kızın utangaç olduğu belliydi.
Oldukça nezaketliydi.
Edebi bir kaftan olarak giymişti.
Tanımıyordum fakat gönlümü fethetmişti.
Bu kızımız tıp öğrencisiymiş, babası cumhurbaşkanlığı makamında aşçıymış.
Burs kazanamamış ve referans gerekliymiş.
Kızımız bir arayış içinde bulunduğundan, sıkıntıya düşmüş, bizar olmuş.
Personel arkadaşlarımızdan birinin kızı,
Hakkımda duyduklarından bir kanaatin sahibi olmuş.
Bu titrek sesli kızı tanıdığından ismimi ve telefonumu vermiş.
Mesele buymuş.
Bizde elimizden gelenleri seferber ederek,
Bu kızımızın burs almasını sağlamıştık.
Yinede bir sıkıntısı olduğun da,
Hiç çekinmeden gelmesini ve yardımcı olacağımı söylemiştim.
İyilikler, vicdanı rahatlatır ve musibetleri defeder. Derler…