Gizli sevda
Gözlerini seviyorum uzaktan,
Ellerine sýðdýrýyorum tüm kaderimi.
Saçlarýný örüyorum masallarla.
Sen kim bilir hangi sevdanýn koynunda…
Yüreðim bir kuþ gibi yüreðine dokundukça.
Türküler býrakýyorum uykularýna,
Bembeyaz, berrak türküler…
Vahþilik yok bende.
Serserilik desen… uðramaz semtime.
Ben aþk kadýnýyým;
Aþk için yaratýlmýþ ellerim, gözlerim.
Aþk þarkýlarý söylerim dört mevsim.
Senin dudaklarýn beklide sevilmedi hiç bu kadar,
Gözlerini hiçbir ruh giymedi örselenmiþ ruhuna.
Canýmýn çekirdeði,
Ben sesini biriktiriyorum soytarý akþamlarýmda.
Ah gizli sevdam!
Hayat yolum, en güzel maceram,
Gözlerini seviyorum uzaktan,
Ellerinin resmini çiziyorum yýldýzlarýn puslu kalbine.
Bir duyuyorum yüreðini, bir duyuyorum…
Umutlarýmý yüklüyorum daðlarýn sýrtýna.
Ýþte o vakit, yenileniyor þehir, artýyor ömür.
Duvarlar saðýrmýþ, köhneymiþ aþklar,
Güneþin kalbi aðrýyormuþ, umrumda deðil.
Senin olduðun her yer inan bana, kullanýlmamýþ bahar.

Sen hangi gönüllerde çiçek açýyorsun kim bilir?
Gözlerin, kýyamam onlara,
Nerdeler, hangi ülkede sürgündeler?
Kuytulardayým.
Ciðerlerimde þairce bir nefes!
Bir tutam hasret…
Ceplerimde senin gülüþün,
Sesinde ömrümü arýyorum.
Seni el deðmemiþ bir yürekle seviyorum.
Sana geliyorum,
Gözlerimde üþüyen bir çocuk,
Yürekte sana yaðmaya hazýr bin bulut…
Al beni kýyýlarýna.
Al beni masmavi kanatlarýna.
Delilikse bu, deliyim iþte.
Yalan, riya yok bende.
Ýçimde sana akan bir dere,
Ömrüm gözlerinde.

Seni seviyorum uzaktan, senden habersiz.
Kaderim ellerinde.
Yüreðim pusulasýný þaþýrmýþ,
Yarýnlarým saklý saçlarýnýn her telinde.
Ah törpülenmiþ yanlarým!
Asýrlýk telaþlarým, sevgilim,
Seninle ipini çektim tüm geçmiþ sevdalarýn.

Seviyorum seni saf ve tertemiz.
“Gözlerini kanayan yaralarýma sarsam.” Diyorum.
Delilik bu.
Seninle uyuyor, sana uyanýyorum.
Ýçimde ýlýk ýlýk bir þey akýyor,
Yüzün, o çocuk yüzün bir türlü aklýmdan çýkmýyor.
Aþk bu mu?
Böyle girdaplara mý sürüklenir onunla insanoðlu?
Ne çýkar?
Uçurumda can verse de yüreðim,
Düþtü bir kere gecelerime gözlerin.

Seni sevdim; konuþulmayan bir dille.
Masallarla yýkadým ruhunu,
Bu kentin sokaklarýna iþledim nakýþ nakýþ bakýþlarýný, o asil duruþunu.
Bu kent seni soluyor, seni düþlüyor evler, aðaçlar…
Senin için kuþlarýn dilindeki þarkýlar.
Seni biliyor bu köhne kaldýrýmlar, aðrýlý yollar.
Senin gözlerini ezberlemiþ bu kentte her þey.
Güneþin alnýnda senin ellerin var.
Uçurumlar sesini yankýlar.
Ey benim aþka susamýþlýðým, ey dilsiz karanlýðým!
Katýksýz aydýnlýðým,
Sevgilim, yitik baharým,
Ýþte söylüyorum, duy!
Sensiz bu ömür bana biçilmiþ bir ceza,
Kýyamete uyanýyorum ellerinden uzakta.
Bil ki gözlerim üþüyor saçlarýnda asýlý kalmadýkça ellerim.
Bil ki ben seninle varým, sensiz eksiðim.

Gözlerimde gözlerin birikiyor,
Kalbin ellerimde atýyor.
Senden habersiz,
Bu yürek yüreðine sevda dokuyor.
Ah gizli sevdam!
Hýrçýn akþamým, uysal sabahým,
Ceplerimde sesini saklýyorum.
Gecelerime adýný yazýyorum.
Sýska gülüþlerimle,
Yüreðini güneþle boyuyorum.

Gözlerini seviyorum uzaktan,
Ýçim titreyerek, usulca.
Öylesine mahsum bakýyorlar ki…
Ýçlerinde kaybolmak istiyorum.
Karýþmak istiyorum senin Ummanlarýna.
Biliyor musun, her gün yeniden doðuyorum seninle,
Seni doðuruyorum her seher vaktinde.
Gözlerinin hatrýna yaþýyorum bu beþ para etmez dünyada.
Ellerin varya hani,
Onlar için deðmez mi tarihi yeniden yazmaya?

Seni seviyorum, bilmiyorsun sen.
Yarýnlar düþlüyorum ikimize.
Ýkimiz öyle güzel duruyoruz ki o resimde.
Sen, ben ve baharla yýkanmýþ gözbebeklerimiz.
Hepsi bu kadar iþte.
Aþk bu,
Deliliðin en koyusu,
Senin çekim alanýndayým,
Bir çocuk kadar saf ve mahsum,
Senin bir çift sözünle dönüyor baþým.
Bu ben deðilim,
Bu seni görünce çarpan kalp benim mi?
Neden kýzarýyor yüzüm sen bakýnca bana?
Çünkü ben seni sevmeye baþladýðým gün, beni yitirdim.
Artýk sen oldum,
Bak, büsbtün sen kokuyorum.
Seni seviyorum iþte, duy artýk!
Susturamýyorum artýk kalbimi.
Bu aþka yýldýzlar, ay bile tanýk.
Seni semek varya… dünyanýn en güzel þeyi.
Hasibe Gezgin
07-07-2006