Ýlyas Halil’i Bütün Dünya Dergisi’yle tanýdým. O akýcý ve þiirsel anlatýmýný çok beðendim. Kaç zamandýr kitaplarýný arýyordum ama bir türlü bulamýyordum.

Çoðu kiþinin ismini bile duymadýðý bir yazar, þairdir Ýlyas Halil. Ýki yýl önce “Dört Damla Bahar Yaðmuru” adlý þiir kitabýný okumuþtum. Gerçekten de, bahar yaðmuru kadar hýzlý, berrak, su kadar þeffaftý þiirleri, bir nefes de bitiriverdim.

Bir kaç gün önce de elime “Boyansýn Ramazan” adlý öykü kitabý geçti. Sahafýn birisinde gördüm, kitabý görünce gözlerim parladý, hemen aldým. Tek kelimeyle, harika bir kitap bu. Okurken hem güldüm, hem düþündüm. O berrak ve yumuþak anlatýmýyla, beni aldý çocukluðumun geçtiði Toroslar’a götürüverdi.

Çok hýzlý hareket ediyorsunuz Ýlyas Halil’in kitaplarýnda. Bir bakýyorsunuz Toroslar’dasýnýz, bir bakýyorsunuz Kanada’da. Iþýk hýzýyla geziyorsunuz dünyayý.

Hele öykünün ilk baþýndaki þiirsel anlatýmý gerçekten harika. Ýnsan bu kadar yumuþak ve duygulu kurgu yapabilir ancak.

Onun gibi yazamadýðým için, kendi kendime çok kýzýyorum doðrusu!

Okuduklarýmdan anladýðým kadarýyla, çok gezmiþ görmüþ, duygulu bir insan Ýlyas Halil. Öykülerinde dünyanýn pek çok yerinden bahsediyor. Birinci öyküde Adanada, bir kahvede sýcak çayýný yudumluyor. Bir kaç dakika sonra öbür öyküsüne geçince kendinizi, New York’da bir sokakta buluveriyorsunuz.

Kahramanlarý da anlattýðý þehirler kadar zengin. Kimi zaman tepelerde dolaþtýðý, çocukluk arkadaþlarýný anlatýyor kimi zamansa, odacý Hindistanlý Salam’ý.

O kadar güzel, açýk ve iðneleyici bir anlatýmý var ki yazarýn, hem okuyor hem de düþünüyorsunuz. Tarafsýz ve açýk anlatýmýn, ne kadar da güzel olduðunun tadýna varýyorsunuz.

En güzel tarafý da, öykülerinin bitiþi. Ýnsan neye uðradýðýna þaþýrýyor. Bitiþler bu kadar güzel, net ve vurucumu olabilir mi? okudukça gülmekten kýrýlýp geçiyorsunuz. Hele bu kitabýn bitiþindeki en son öyküsü yok mu? Tek kelimeyle mükemmeldi…( Notre Dame, sayfa 126, Boyansin Ramazan )

Kitaba ismini veren Boyansin Ramazan bir çingene, ayakkabý boyacýsý. Adamla olan ahbaplýðýný o kadar samimi ve dürüst anlatmýþ ki yazar, hem acýdým ona, hem de insanlarýn kardeþliðini bir kez daha gördüm. Ne olursa olsun bütün insanlar kardeþti ve ayný duygularý paylaþýyordu.

Ýlyas Halil’in bu özelliði çok güzel. Kitaplarýnda, bütün insanlarý kucaklýyor. Maria, Salam, Agop vb bütün karakterlere yer veriyor. Ve onlarý öyle bir anlatýyor ki, sanki yan komþunuz gibi samimi oluyorsunuz.

Toplumun gerçeklerini, çarpýcý ve açýk bir þekilde, mizah yeteneðini kullanarak anlatmasýna da diyecek yok doðrusu…

Ehh! bu kadar sözden sonra ne denir?

Kalemine saðlýkkk Ýlyas Halil!!!