Gözlerinde kaybolan gözlerim,kendine çıkacak bir yol ararken,çaresiz bu aşkın,bedenimdeki asi çığlıklarıyla her yolun sonunda seni görüyordum.Sessizliğimde adın oluyordu gece,içimde büyüttüğüm senler yavaşça süzülüp odama sarıyordu hayatımı.Ben seni seviyordum sen bilmiyordun.
Yanaklarımda beliren o yüreğim rengindeki aşk senin varlığınla alevlere veriyordu kendini.Yanmayı seviyordum.Senin kalbine dokunmadan geçen aşkın içimde oluşturduğu cesareti hayatıma bir ödül sayıyor, yüreğimde büyüyen yangında,canımın acısına karşın sana olan o sıcak duygunun yakıcılığını seviyordum.Seni seviyordum,sen bilmiyordun.
Düşlerime dost,gerçeğe yalancı hayallerimle seni yazıyordum her satırına ömrümün.Ellerinin sıcaklığını kendi ellerimden alarak seni veriyordum kendime.Senin cümlelerinden kestiğim her güzel kelimeyi biriktiriyor,sonra bir cerrah titizliğiyle her cümleyi kendi yüreğime ekliyordum ağlıyordum,acıyordu sensiz yanım.Senin gözlerinde gülüyordu,gecenin nefesinde üşüyen yüreğim,sonra sabah oluyor,güneşler gülüyordu.Güneş gözlü sevgili hayasızlığın en doruk noktasında kanayan yanlarım hep uzaktı sen aklımdayken,bir hayatın vardı benden uzak.Bir hayatım vardı benim,adı sen ve sensizliğe tutsak…
Düşlerimin en güzel yanı oluyordun.Sessiz geçen gemileri izliyordum med-cezir yüreğinde bir gece göğsünde uyuyor bir gece saçlarıma ellerini veriyordum.Kısa cümleler kuruyorduk beraber geceye, biliyordum hayaldi sesinin hayalimdeki müziği,aşktı ve koca bir yalandı içime süzülen sensizlik.
İmkansızlığa yazılmıştı bu hikayenin sonu,okumak acıtıyordu sensizlikle kanayan yanlarımı ama ben seni seviyordum.Geceler biliyordu seni,düşlerim ve aşk biliyordu,sensiz ölmekten korkan yanım biliyordu,hayat biliyordu.Sen bilmiyordun.