Neye dokundumsa abaküste boncuk;
Gözyaþým,
Hiroþima gözlerin,
Aþk!..

Oraklanmýþ bir deniz.;
Kumlar ve martý kanatlarý...
Midyedeki giz...

Yapraða dönüþen toprak,
Artakalan klorofil...
Açýlmýþ bir gökyüzü; sabah vakti!
Yüzünde yýrttýðým ay!...

Senin olan ne varsa bendeki;
Dudaðýnda karanfil,
Týrpanýnda elin,
Gökkuþaðýnda kirpik,
Gecemde gül deren tenin...

Çocuk ve þafak!...
Ýkiyi birlediðimiz o an!:
Göðsünde kayboluþum,
Yoruluþum,
Kilitine yapýþan ruhum,
Uykum,
Karanfildeki dudak...

Her ne varsa senden yana
Korktuðum;
Acýlarýn þehri
Kabaran yüreðimde çýkmaz sokak...

Uzaklýðýn,
Ýhanetin,
Benden sakladýðýn karanfil ...
Hepsi ama hepsi...
Abaküste duruyor, yusyuvarlak...