sessizlik arasýnda sleeping sun (tarja) ve düþüncelerde kararmýþ bir yaþam güncesinde irkilmeye çalýþan bir beden.hergecenin uykusuzluðu gündüze yansýyýnca türkçe karakterlerde anlamsýz hatalara yol açýp yazýlarý, yazýlarýmý monotonlaþtýrýp anlamsýzlaþtýran bir nokta.belkide noktasal izdüþümlerin son haline getirdiði baþlama ve yok olma aþamasýndaki düþler, bir uçurum kenarýndan minik adýmlarla yürümek ..belki de düþmeyi isteyip düþememek,aslýnda düþmüþtüm ama yok olmamýþtým sonsuzlukta neden neden neden, yok bir neden, neden bir neden olsun ki?alkol etkisi kalp çarpýntýsý mor düþüþler kýrýlan camlar...iþte buydu aslýnda olduðum nokta belkide düþlerde yoktu sadece yok oluþ vardý bedenimde yavaþ ilerleyen bir çürüme..yakýndý hissedebiliyordum aðrýlardan sadece korkutan zamandý..

düþler?

düþlerimde düþmüyor düþse kalkamýyor sonrasýnda birden kalabalýða karýþýp insan sesleriyle nerede olduðunu anlamadan yürümek saatlerce..arkandan yürüyen insanlarýn ayak sesleriyle bir týný oluþturmak..týnýyla uyumsuz þarký söylemek ..

ama ama ayak sesleride artýk kesiliyor þarkýmý söyleyemiyorum çok mu kötü çokmu saçmaydý..olsun ama benim þarkýmdý ben söyleyip ben dinliyordum..kalabalýkta kayboldu düþler gibi...

yürüyüþün sonrasý akþam olmasý akþamlar korkutur karanlýklarda yok olma duygusu sarýor benliðimi aslýnda gecelerin sessizliðiydi sanýrým

yine düþler düþüþler..

kaybolan bir benlik...