En büyük mutluluk ve en büyük sıkıntı anlarında sanatçıya gereksinme duyarız. -Goethe |
|
||||||||||
|
her gece tekrar eden ama asla gerçekleşmeyen.. dokunulmaz bir silah gibiydi yüzün her an nişan alabilirdi ve her an ateş edebilirdi düş dediklerime parçalayabilirdi ellerimi ve ittirebilirdi bakışlarımı dokunulmaz bir histi yüzünün yüzey kısmı altına inince hissim kanardı, acı çekerdi.. çıkar beni buradan diye yalvarırdı geceyi ve kedileri gördüklerine şahit tutardı.. gördükleri şahitti gecelerine.. iki küçük hırsızdı gözlerin bir gece çaldılar kapımı ve girdiler içeri ve bir sabaha karşı yanlarında götürdüler beni.. her an düşmeye hazır bir yaprak gibiydi gözlerin ağaçlaşmış yüzünde.. yoktu mevsimin, beklemezdin rüzgarı esmek için.. ve ben en çok yüzünden esinledim gizli bir heyecanı hatırlatırdı bana yüzün eskimiş bir yolda hayal ettiğim müthiş düşler ve sonu hiç gelmesin dediğim yolculuklar.. otobüsten hiç inmek istemeyen, kaldırılmış duraklar hayal eden bir yalnızlık dürtüsü yanaşırdı yanıma yüzünü kazırdım geçtiğim yollara her ifade farklı işaret sanırdım her yol farklı bir dünyana çıkardı.. ve ben bir gece kaza yaptım sabit bir yüzün yoktu senin çünkü sadece ben isteyince belirirdi istediğim ifadeyi koyardım içine şeklini değiştirirdim dudaklarının oyun hamuru gibi oynardım yüzünle.. en sevdiğim yerindi ne de olsa canımın istediği gibi baktırırdım gözlerini en zoru olsa da benim için onları değiştirmeye çalışması.. korkardım çünkü bazen çekinirdim çokça bakmaya oynardım yüzünle hüzünlü gelirdi bana hep gördüklerim istediğim mimikleri koyardım içine yakışmazdı bazısı, tokat atardım! Hatıra gibi sakladım yüzünü Yalnızlığımı hatırlatırdı bana yüzün Bu yüzden kazıdım yüzünü duvarıma İstemediğim ifadeleri yok ettim kendimce Duvarıma yüzünü kazıdım Her gün daha derin kazdım harflerini duvarıma Kendimi hatırlatırdı bana anlattıkların Kendimi hatırlatırdı bana yüzün Sır gibi sakladım yüzünü Dokunmak istemedim çoğu zaman gördüklerime Dokunmak istemedim yüzünde koza örmüş ipek böceklerime Duvarıma sözlerini kazıdım Kabarttım harflerini gözlerinin Kendimce büyüttüm Daha sert çarpsın istedim yüzün gözlerime Kendimi hatırlatırdı bana yüzün Her gece yeniden tekme tokat kavga ettiğim Sorularla serseme çevirdiğim Ve her gece uyumadan önce temize çektiğim.. Kendimi hatırlatırdı bana yüzün Karanlığa saklanırdım karaktersiz bir mevsim gibi Belirsizdi ifadelerim Her an farklı açılardan eserdi Giydiremezdim hiç bir duyguyu üzerime Senin gibi.. hayaletti gözler, hayaletti yüzler sadece ben isteyince belirirdi ve ben, her gece hayal ettim.. Kendimi hatırlatırdı bana yüzün Çekip gidemedi bir türlü sabah uyandığımda!
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © melis balcılar, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |