Üşüyorum, çok üşüyorum, açın üzerimi,

Boğazımda bir şeyler düğümlendi, konuşamıyorum.
Hep o an aklımda,
Hep o bakışın,
Nasıl da içimi ısıtırdı,
Hep bana bak isterdim,
Parlardı gözlerin, ufkum parlardı gözlerinle birlikte.
Sen anlatırdın, ben öylece bakardım
Belki seni dinlerdim, aslında sen öyle bilirdin,
Ama ben hayallerimi dinlerdim gözlerinin ışıltısında,
Kalbime inen sıcaklığınla kavrulurdum, yine sen bilmezdin
Belki de bilirdin kim bilir,
Kim bilir…

Aslında sen anlatmazdın biliyor musun?
Ben anlardım seni sadece,
Bir sen vardın bende
Belki senden bile daha yakındı bana
Yine sen bilmezdin seni,
Anlamazdın benden daha iyi seni,

Birgün kayboldum senliğinde,
Baktım sen de kaybolmuştun senliğinde, kendi boşluğunda,
Birgün baktım gözlerin gözlerimden uzaklaştı,
Oysaki daha yakınken bana
Kalbimin ışıltısını göremedim gözlerinde
Ağladım ağladım kayboldum kendi belirsizliğimde
Yaşamadığımız yaşadıklarımızda kayboldum
Yitirdim seni, beni, bizi
Yitirdik kendimizi…


Üşüyorum çok üşüyorum,

Yaşamadan yaşamaya çalışırken hüzünlü bir kalpti karşıma çıkan
Ruhu yorulmuş, sevgisi zedelenmiş…
Sen hüzün yüklüyken ben kendi boşluğumdaydım
Sadece debeleniyordum, biraz da üşüyordum,
Sen hep anlatırdın, ben dinlerdim, boş boş dinlerdim
Öylece bakardım sana…
Birgün kendi boşluğumda bir ışık beliriverdi
Her bakmamda gözlerine
Bir ışık indi yüreğime,
Hayallerime dokundu,
Hayallerim oldun, ama sen bilmezdin ki
Her konuşman beni bana yaşatsa da sen bilmezdin
Ben sessizdim belki, ya da sessiz kalmayı yeğlemiştim
Ama yine bilmezdin ki senin hakkında düşündüklerim aslında senin benim hakkımda düşündüklerindi…

Birgün senin dünyana girecek kadar mükemmel olmadığımı anladım
Ağladım ağladım sensizliğe, hayallerime, yaşamadığız yaşadıklarımıza
Kayboldum kendi boşluğumda…
Şimdi bir bakış istiyorum senden, bir de seni…                 13.04.09