Saat sabahın beşi, gözlerimi açamıyorum ama uykuya da dalamıyorum. Yarım saat önce birden uyandım ve yatakta dönüp durmaktan usandım.

-Duru bana söylemek istediğin birşeyler mi var? Yanıt gelmiyor anlaşılan bizimki uykuda iyi de ben niye uyanığım.
-Bilmem.
-Uyandın mı, hoşgeldin
-Hoşbulduk da sohbet için biraz erken değil mi?
-Bence de ama uyuyamadım.

-Canını sıkan bir durum mu var?
-Aslında var, sen sorunca aklıma geldi.Geçen gün durup dururken aklımdan yaşamayı beceremiyorum cümlesi geçti. Söylediğim kelimelerin zararını görüp cümleyi : “ Ben yaşıyoruma.” çevirdim ama cümlenin içi boş kaldı. Şimdi onu doldurma zamanı. Yapılması gerekenler var ve ben adım atmayı başaramıyorum. Oyuncak odasında ve atölyesinde hem üretken hem mutluydum artık o günler geride kaldı. Çalışma zamanım geldi ama nerde nasıl? Amacımla ihtiyacım çelişiyor. İhtiyacı karşılamak için amacıma hizmet etmeyen bir işe başvurmak zor geliyor.

- Amacın ne?
- Aslında o da net değil. Bireylerin ruh sağlığının önemini anlamalarına katkıda bulunmak istiyorum. Özellikle çocukların ruhlarının büyük darbeler almadan büyüyebilmeleri ve yetişkin olduklarında kendi ayaklarının üstünde suçluluk duymadan durabilmeleri, özsaygı ve özgüvenleri ile kendileriyle ve dünyayla barışık olabilmelerine katkıda bulunmak istiyorum.

-Bunu nasıl yapabileceğini düşünüyorsun?
-Duygu ve düşüncelerimi yazarak paylaşarak ve çocuklarla bire bir iletişim kurup, onlara sağlıklı örnek model olarak.
- Kendini sağlıklı örnek model olarak benimsiyor musun?
- Tam olarak değil ama olabilmek için çaba sarf ediyorum. Karakterim ve yaşam deneyimlerim nedeniyle, olumsuza yönelmeye meyilli olduğumun bilincindeyim. Tecrübelerim sayesinde olumsuzun bana verdiği zararın da farkındayım. Hangi anlarda gitmek istediğim yolun tersine yöneldiğimi anlayıp durup doğru yöne gitmek için çabaladığımın da bilincindeyim.

- Peki, ihtiyacın ne?
- Maddi, manevi kazanç. Çalışacağım işin getireceği gelir yol, yemek gibi giderler çıktıktan sonra ev için bazı giderleri karşılamalı. Yaptığım iş bana kendimi üretken ve başarılı hissettirmeli. Çalışma ortamımdaki kişilerle sağlıklı iletişim kurabilmeliyim.
- Bu cümleler bana şu an okuduğum Özgüven kitabındaki zorunluluklar bölümünü anımsattı.
- Ama bunlar gerçekler, kaçınılmazlar.

-Çalıştığın zaman bu ihtiyaçlarını karşılayabileceğine inanıyor musun?
- İnanmak istiyorum ama korkuyorum.
- Seni en çok korkutan ne?
-İnsanlarla sağlıklı iletişim kuramamak, hak ve sorumluluklarımı birbirinden ayıramamak, kendim olmak ya da olamamak, işimde başarısız olmak, duygu ve düşüncelerimi uygun zaman ve şekillerde ifade edememek, arkadaş bulamamak, arkadaş bulup kaybetmek.

- Kendini nasıl hissediyorsun?
-Şu an kendimi gergin, üzgün, çaresiz hissediyorum. Eleştirmenim bana korkak olduğumu söylüyor. Ve bende bunun doğru olduğunu biliyorum.
-Eleştirmeninin senin içindeki olumsuz yanın olduğunu hatırlıyor musun?
-Evet, benim çevremde dönerek korkak korkak diye mırıldanıyor.
- Ona nasıl karşı çıkacağını da hatırlıyor musun?
-Evet
-Yap o zaman.
-Kes şunu ben korkak değilim. Sustu, ama yine başlamak için güç topladığını düşünüyorum.

- Onu seninle el ele vererek yenebiliriz. Şunu bil ki ; her ne yaparsan yap ya da yapmazsan yapma ben seni çok seviyorum. Söylediğin, düşündüğün, yaptığın ve yapmadığın hiçbirşey bu gerçeği değiştirmez. Üstelik yalnız da değilim, eşin, annen, baban, ablan ve can dostlarında benimle aynı fikirde ve hiçbirimiz de fikrimizi değiştirmeyeceğiz. Seni seviyoruz sana duygularına, düşüncelerine saygı duyuyoruz ve bunu sana kendi yöntemlerimizle gösteriyoruz. Duygu ve düşüncelerimizi sana her zaman yeteri kadar hissettirememiş olsak da sana olan saygı ve sevgimizin sadece senin var oluşundan kaynaklandığını, seni tanıdığımız ve hayatımızın bir parçası olduğun için kendimizi şanslı saydığımızı bil.

-Tüm söylediklerini içimde hissediyorum ve sana güvenip, inanıyorum. Seni dinledikçe anlattıklarının benim içimdekilerle aynı olduğunu görüyorum. Bazen korkak davranışlarda bulunmamın doğal olduğunu ve bunun benim karakteristik bir özelliğim olmadığını, sadece bir durum ve o an için doğru gelen bir tercih olduğunun farkına varıyorum.

- Evet işte bu. Benim ve diğerlerinin sana sevgi ve saygı duymamızın ana nedeni senin de bizler gibi, anın koşullarına ve farkındalıklarına göre yapabildiğin en iyi şekilde yaşamaya çalıştığını bilmemiz.

- İşte şimdi huzurlu bir uyku uyuyabilirim, rüyamda bana katılır mısın?
-Neden olmasın, hem ben, sen bazen hissetmesende, her zaman her yerde seninleyim.