Can dostum 8 saniyeye gidelim dediği zaman hakkında hiçbir fikrim yoktu. Anlatmaya başladı. Bir cümlesini bile dinlemedim. Bu filmi hakkında hiçbir şey bilmeden izlemek istiyorum dedim. Hayatı önyargısız ve beklentisiz yaşama,duyumsama isteğimi bu film izlemek için de tercih ettim. Ve film öyle bir çarptı ki beni, can dostumun göğsünde ağladım. Öyle bir katalizör oldu ki bana, yapmak istediklerimi sorguladım. Yeni hayaller kattı yaşamıma. Bu hayallerimi hedef haline getirme isteğini aşıladı bana. Hayallerini zihninde görsel olarak oluşturmayı başaramayan ben kendi eserlerimden oluşacak bir sergiyi bile filmin ışıltısıyla sarmalandığımda ruhumda hissedebildim. Yeteneklerimi anımsadım onları hangi kaynaklarla hangi fırsatlarla geliştirip, onları var oluşuma katmaktan haz duyacağımı sorguladım. Ve adım adım ilerlemeye başladım. 8 saniyenin yaşamıma ilk yansıması olan bu harfler biliyorum ki alfabenin son harfine kadar ilerleyecek. Biliyorum ki 8 saniye hem Duruyu hem Didemi geliştirip değiştirecek, kendiyle gurur duymasına ışık olmaya devam edecek.