İzEdebiyat - Didem Duruöz

23 Ocak 2011
Hayal Kafesi
Didem Duruöz

Eski bir şiirimsimi okurken, duygu ve düşüncelerimi farklı bir bakış açısıyla gözden geçirdiğimde aklımdan geçenleri sizlerle paylaşmak istedim. Renkler Alemi Bu renkler aleminde bir gezi. Belki mutsuz bir kızın hayali. Siyahlar, beyazlar bütün renkleri yok etti. Yeşil gri ve mavi içimdeki tek özlemdi. Güzellikler ve çirkinlikler içiçeydi. Ruhum siyahı seçti. Griyi paylaşmayı bilemedi. Oysa istediğim mavi ve yeşildi. Gözyaşlarımı serbest bıraktım bu gece, bir hayalimi daha kafese tıkmanın şerefine. Artık o hayal başka bir evrende yaşıyor dilediğince, gönlünce. Gecikmiş bir hayale vedayı da gerçekleştirdim ardından. Ben hayallerimi seviyorum, kafesinde bile olsa onları sımsıkı kucaklıyorum. Gerçekleşme ihtimali olsa, yaşantının ardından belki de bana verdiği mutluluk bir süre sonra ilk günkü etkisini yitirecek. Hayatın gerçeklerinin içinde ilk gün yaşattığı heyecan sönecek. Hayal kırıklıkları, yanlış anlamalar, başarısızlıklar karşısında kendi değerinden değilse de, başkalarının gözünde etkisini kaybedecek. Oysa şimdi o, en engin yerde; hayal gücümde, zihnimde, yüreğimde. Kimse karışamaz ona, kimse son veremez onu düşünürken yaşadığım mutluluğa. Aslında hiçbir hayalin kafese tıkılmaması taraftarıyım. Ancak gerçekler ışığında düşünüldüğünde, kişilerin sağlık problemleri gibi önemli nedenlerle kendi hayatlarını riske atacakları durumları gerçek hayatta yaşamaktan kaçınmaları gerektiğini düşünüyorum. Ve yansıtma burda devreye giriyor, ben bu yazıdaki karaktere hayalgücünü kullandırmayı seçtim, hedefi benzer olguya yönlendirmek de başka bir çözüm olurdu sanırım. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.

RENKLER ALEMİ

Pembeler soldu, güller kayboldu, kalbime siyahlar doldu.
Gözlerinin rengi kahverengi.
İçinden çıkılmaz bataklıklar gibi.
Tek isteğim mavi ve yeşildi.

Kırmızılar aramıza girdi.
Sarı yapraklar gelince ilişkimiz tükendi.
Yeşil, gri ve mavi; bizim için bir hayaldi.
Oysa istediğim mavi ve yeşildi.

Bu renkler aleminde bir gezi.
Belki mutsuz bir kızın hayali.
Siyahlar, beyazlar bütün renkleri yok etti.
Yeşil gri ve mavi içimdeki tek özlemdi.
Güzellikler ve çirkinlikler içiçeydi.
Ruhum siyahı seçti.
Griyi paylaşmayı bilemedi.
Oysa istediğim mavi ve yeşildi.

Pembe:Mutluluk Siyah:Üzüntü Kahverengi:Uzaklık Mavi:İlgi- Arkadaşlık Yeşil:Özgürlük Kırmızı:Kıskançlık Sarı:Zaman Gri:Uzlaşma Beyaz:Umursamama Mor:Tutku

Gözyaşlarımı serbest bıraktım bu gece, bir hayalimi daha kafese tıkmanın şerefine. Artık o hayal başka bir evrende yaşıyor dilediğince, gönlünce. Gecikmiş bir hayale vedayı da gerçekleştirdim ardından. Ben hayallerimi seviyorum, kafesinde bile olsa onları sımsıkı kucaklıyorum. Gerçekleşme ihtimali olsa, yaşantının ardından belki de bana verdiği mutluluk bir süre sonra ilk günkü etkisini yitirecek.

Hayatın gerçeklerinin içinde ilk gün yaşattığı heyecan sönecek. Hayat kırıklıkları, yanlış anlamalar, başarısızlıklar karşısında kendi değerinden değilse de, başkalarının gözünde etkisini kaybedecek. Oysa şimdi o, en engin yerde; hayal gücümde, zihnimde, yüreğimde. Kimse karışamaz ona, kimse son veremez onu düşünürken yaşadığım mutluluğa.

Hayallerimi özgür bırakıyorum. Onları kuşlar gibi, engin gökyüzüne salıyorum. Bazen dönüp dolaşıp benden uzaklaşsalar da biliyorum, tilkinin döndüğü gibi yine dönecekler kürkçü dükkanına. Ve ben onları hep sarıp sarmalayacağım, bana yaşattıkları mutluluğu hep içimde taşıyacağım. Hiçbir şey imkansız değil artık benim için. Düşünmem, hissetmem, yaşamam yeterli bunun için. Hem kimbilir düşüncenin gücü bu, belli olmaz neleri yapacağı, olmaz denilen neleri olduracağı.

Hayal ve umut iç içe saklı en derinimde bir yerlerde. Yıldızların ışığı yol gösterecek belki bana; mavi ve mor ışıklarla bezeli bir dünyada yeşilin ve mavinin özlemini çekmeden yaşamayı başaracağım sonunda. Artık herkesden beklentimi sona erdiriyorum. Biliyorum ki istediğim her şeyin anahtarı da kilidi de bende. Onları bir araya getirip, harekete geçirecek güç saklı benim içimde.