Şehrin ışıkları olabildiğince parlak
Pencere kenarı sıradan bir yolcu izliyor caddeleri
Şehrin karanlığı olabildiğince huzursuz
Beklemekten başka çaresi yok gündüzü
Bir başka ağlıyor bebek bu gece
Şehrin uzaklaşan görüntüsüne katılıyor radyodaki şarkı
Gözler yakınlaşıyor ama ters orantılı olarak
İster perspektif de istersen inat
Şehrin ışıkları olabildiğince parlak
Bir başka gülüyor çocuklar babalarına
Denizden bahsediliyor ve az sonra ay ışığı da dahil oluyor geceye
Ne de olsa gidiliyor durmaksızın
Bir başka ağlayan ve bir başka gülen çocuklar çoğalıyor
Her taraf sen varmışsın gibi heyecanlanıyor geceye
Şehrin ışıkları olabildiğince parlak
Mutluluktan ağlıyor kimi kaldırımlar
Ve aslında çoğu yalan bilmeyen parktaki yalnızlık
Her biri ağlayan ve gülen çocuklar oluyor sonra
Sonra bir daha yalnızlık
Bir loş ışık kaplarken tüm vücutları
Aşkı
Çocukları
Anneyi
Babayı
Düşünmek…
Uyumak zor gelir de asıl zor gelen kaybolmaktır
Oyun oynadığın her düşüncen yeni bir çocukluğa götürür
Sonra yine başa döner hayatın..
Şehrin karanlığı gelir ilk önce aklına
Biz bir şeyi aklımıza getirince atamayız diye düşünürken
Aşkın en inandırıcı masallarından birin okur kulağına biri
Sonra her tarafta sen varmışsın gibi bir heyecan
Şehrin ışıkları olabilidğince parlak
Ve aslında çoğu yalan bilmeyen
Parktaki yalnızlık…


fthkrbnli