Dostluk her kesin dediði ve bilindiði üzere uzun bir zamanda oluþmaz. Ayný bittiði gibi bir anda baþlar yýldýrým aþklarý gibi. Eðer bilinç altýnda güvenli bir liman gibi görünmüþ, size benzer yanlarý keþfedilmiþ ve birazcýkta sizin gibi düþünüldüðü anlaþýlmýþsa ardý ardýna artýlar koyularak isminin sonuna yapýlan bir iþlemden ibarettir. En fazla artýsý olan en yakýn ve en benzer özelliklere sahip olduðundan geçmiþi, geleceði, yaþam þartlarý… gibi bir çok özellik dikkate alýnmadan arkadaþlýktan bir adým öteye geçiverir. Bir üst sýnýf dostluk olduðundan sözlüklerde tanýmlanmýþ veya kiþinin yaþam felsefesinde yer etmiþ dostluk kavramýna uyum saðladýðý için kiþi dost olarak görülür ve yorumlanýr. Peki gerçek dost ne demektir veya gerçek dost diye bir taným varmýdýr. Maalesef böyle bir tabir olmasýna karþýlýk böyle bir taným yoktur. Her kiþinin kendine göre bir dostluk tanýmý veya özlemini duyduðu, olmasý gerektiði gibi olmalý dediði bir gerçek dost tanýmý vardýr. Bu yüzden gerçek ortak dost tanýmý maalesef kelimelerle ifade edilirken eksik ve yetersiz kalacaktýr. Sadece bu yüzden yani kelimelerle gerçek dostun tarifi yapýlamadýðý için karþýnýzdaki insanýn yani gerçek dost dediðiniz kiþi sizin beklentilerinizi ve isteklerinizi karþýlayamamaktadýr. Bu yüzden bir çok iyi arkadaþlýk küçük ve basit nedenlerle dostluk seviyesine geçip birden bitmektedir. ,

Peki neden bitmektedir?
Aslýnda basit bir cevap verebiliriz. Beklentilerimizi karþýlamadýðý için deyip bu soruyu cevaplamýþ gibi görünebiliriz. Fakat asýl cevap çok uzun ve karmaþýktýr. Asýl sorun beklentiler deðil korkudur. Sýrlarýmýzý paylaþtýðýmýz insanýn yani gerçek dostumuzun sýrlarýmýzý bildiði gerçeðidir. Bu gerçek insaný her daim bir korkuya iter. Ya bir gün anlatýrsa bir baþkasýna, anlatmaz ama ya aðzýndan kaçýrýrsa, yada bana karþý kullanýrsa, kullanmaz ama…. gibi bir çok soru akla gelmesede bilinç altýnda bu sorular döner durur ve en ufak bir ihanet giriþiminde bile bu sorularýn cevaplarý dünyanýn en hýzlý bilgisayarýndan daha hýzlý bir þekilde gözlerimizin önüne birden cevaplanmýþ olarak gelir. Korku sarar önce, sonra korkuyu bastýrmak için nefret çýkar ortaya, daha sonra silahlar kuþanýlýp savaþa hazýrlanýlýr ve karþýnýzdakinin elinde sizinkilerden daha güçlü sýrlar varsa teslim bayraðý çekilir ve esir hayatý yaþamaktansa onu sonsuza kadar sýnýrlarýnýzýn içinden sýnýr dýþýna çýkartýp ayrý bir devlet olarak tanýmlar ve her an bir bedel ödememek için bütün geçmiþi bir anda siliverirsiniz. Bütün ortak duygularý, düþleri, hatta ortak arkadaþlarý bile bir anda silip sanki hiç yaþanmamýþ gibi onu zihninizde yok edersiniz ve bütün sorunlar otomatik olarak biter. Hiç tanýmadýðýnýz birisinden korkmanýz gerektiði kadar korkar, hiç tanýmadýðýnýz birisini sevdiðiniz kadar seversiniz.

Þimdi diyebilirsiniz ki gerçek dostlar asla ayrýlmaz, her ne olursa olsun asla birbirlerinden vaz geçmez, hiçbir zaman ihanet etmez, ben ne zaman istersem o zaman yanýmdadýr, hatta ben istemediðim anlarda bile o hep yanýmdadýr. Gerçek dostluk asla bitmez ve tükenmez… bu sizin özlemini duyduðunuz olmasýný istediðiniz dostluk. Peki bir dostluðunuz varmý? Sizi sizden daha iyi tanýyan ve isteklerinizi görüp siz istemeden size istediðinizi sunan? Günümüzde artýk evlilikler bile küçük ve basit nedenler yüzünden bitebilirken dostluk ne kadar baki kalabilir? Dostluðun sýnýrý nedir? Siz bu sorulara cevap ararken bende bir dostumdan bahsedeyim size.

Yaklaþýk 15 sene önceden tanýdýðým ve her seferinde beni zor durumda býrakan, verdiði sözleri hiç tutmayan, en kötüsü ihtiyacým olduðu zamanlarda beni yüz üstü býrakan birisi. Dostluðumuz ister inanýn ister inanmayýn ilk tanýþmamýzdaki merhaba ile baþlamýþtý. Sadece dýþ görünüþü, giyim tarzý, konuþma þekli, düþünce yapýsý, ayný þartlara sahip olmak ve dört sene onunla ayný sýnýfta eðitim görme zorunluluðu birden bir çok artý kazandýrmýþtý kendisine ve nedense ayný sýraya oturduk ve dört yýlda ayný sýrada oturduk. Birlikte herkez kopya çekerken biz kopya çekmedik onunla. Hatta en muhteþem kopya sistemlerini içat edip sýnavýn baþlama anýnda kopya çektirmem diyen öðretmene nasýl olacaðýný anlatýp kopya çekmeyerek birlikte düþük not aldýk. Yaþadýkça anladýk ki biz bir birimizin birer kopyasý deðiliz, biz olmak istediðimiz kiþileriz. Bendeki eksik yönleri onun becerileri, ondaki eksikleri benim becelrilerim kapatýyordu. O zamanlar bunun pek farkýnda olmasakda biz birlikte iken bir tam oluþturuyorduk. Bu yüzden bütün kötü davranýþlarýna karþý asla dostluðumuz bitmedi.

Birde gözlerindeki ýþýltýyý hiç kimsede görmediðim, gülümsemesi yüzümü gülümseten bir kiþi vardý o yýllarda. Þimdi o geldi aklýma ve bir isim koyamadýðým iliþkimize bir isim koymak istedim þu anda. O bir kadýndý, dost olamazdý, o bir arkadaþmýydý? O bir arkadaþtan daha yakýndý ve bir yabancýdan daha uzak. Kimdi o þu an bile onu tabir edecek bir isim bulamadýðým. Aþkmýydý yoksa, ama ben hiç aþýk olmadým ki. Sevgimiydi yoksa, fakat ben uçan kuþu bile severim. Neydi onu bütün insanlardan farklý kýlan gözlerine baktýðýmda sanki yýldýzlarýn arasýnda kaybolmuþ gibi hissettiren. Kimdi o ve neydi benim için? Ýkinci bir ismi yoktu benim için ve ismini her kullandýðýmda içimde yangýnlar yanýp, yanar daðlar kaynardý. Bu bana çok acý verirdi o bunu bilmesede. Þimdi o benden çok uzakta ve geri dönüþ yolunu bilmeden yaþamakta. Çünkü onu ben götürdüm oraya gözlerini baðlayýp. Kalbini mühürleyip, adýmý zihninden silip, varlýðýmý yok edip. Çünkü bir adý yoktu bende adýndan baþka. Ne koysam isminin karþýsýna hepsine uyuyordu. Arkadaþ desen arkadaþ, Dost desen dost, sevgili desen sevgili, bazen sýradan biri, bazende sanki içimde yaþattýðým hep özlem duyduðum gerçek bir dost ama yoktu iþte bir ikinci ismi, yoktu bir karþýlýðý isminin. Korktum benim her þey olmasýndan, korktum çünkü ben yaþlanamayacak kadar gençtim yada yaþlanmadan ölecek kadar hasta ve benim ölümümü onun görmemesini isteyecek kadar düþünceli. Bir alýþ-veriþ deðildi benim için o ve bir deðeri yoktu, paha biçilemezdi. Yokluðu içimde derin boþluklar oluþtursada içim onunla dolu, ismi bazen durup dururken dudaklarýmýn arasýndan çýkýverir. Ne garip deðimli onunla onsuz olmak.

Hep dost olanlardan bahsettik ve nasýl olmasý gerektiðinden. Peki ya siz birinin dostu olmak için neler yapýyorsunuz. Her zaman birisi dostum olsun veya benimde bir dostum olsun diyoruz. Ne zaman dedik bende birinin dostu olayým, bunun için çaba harcayayým. Demedik çünkü her zaman kendimizi düþündük, kendimizin istek ve arzularýný önde tuttuk. Bir dostumuz olmasý kadar birinin dostu olmakta çok büyük ve önemli bir olaydýr fakat biz bunu hep atladýk. Hep birine dostum demek istedik fakat ben þunun dostuyum diyemedik. O yüzden gerçek dostluk var olamadan ölmüþ oldu. Þimdi biraz düþünelim ve insanlarla aramýzdaki iliþkileri gözden geçirelim. En büyük ve en güzel duygularýn isminin olmadýðýný sizde göreceksiniz ve gerçek dostlarýn sizin için yaptýklarýný asla bilemeyeceksiniz. Çünkü onlar sizin diðer yarýnýzdýr, sizde olmayan, sizi tamamlayan özelliklere sahiptir ve onlarýn yaptýklarýný sizin görmeniz imkansýzdýr.