yol boyu yürüyorum ruhum ve kalbimle, sığınmalımıyım onlara gerçekten
var olduklarından eminim zaten, ne korku nede endişe var içimde
sokağa çıktığım anda, ne olacak olanlar,nede varsayımlar hiç biri karıştıramıyor kafamı
hiçbiri beni endişelendiremiyor,,savrulan yapraklar rüzgarın etkisiyle uçuşan bir
takım şeyler,kediler tarafından dökülen çöp kutuları,ve onun ardına gizlenmiş kediler bir an için gözgöze geliyoruz
sadece donup kalabiliyorlar ve onlara yapacağım en ufak bir harekette kaçıp gideceklerindende eminim
her adımımda içimde garip bir sevinç oluşuyor,karanlıkta yürümenin etkisimidir bilmem ama
ilk defa korkusuzluk duygusunu yakaladım sanırım,karanlıkta yol almakla,rüzgara kulak vermekle
garip bir heyecan ve titreme arasında kaldım,kalbim daha bir hızlı çarpıyor sanki,,,
adımlarımın hızlandığını farkettiğimde'''
o güzel renkte yanan sokak lambasına yetişme hevesi doğuyor içime,bir poz çeksem fena olmaz aslında
yooo yapamam ya biri görürse!halbuki okadar güzelki çekebilirdim sanki,neyse bu kezde kalsın bakalım
delice dolaşıyorum eve ulaşmak için, ve bir şey farkediyorum saymadım ama o yolları çok kat ettim sanırım
o kadar çok geçtimki üzerinden,acaba rahatsız olmuşmudur benden, içime bir burukluk saplanıyor
özgürlük ve sorumluluk arasında sıkıştığımı anlıyorum birazdan kafamı kurcalayan herşeyle yeniden buluşma vakti
ve olan şey aynı, herşey gördüğüm,duyduğum ve bildiğim gibi,,,hayatı inceden inceye süzmekte neyin nesi diyorum kendime
an tadı nedir bilmezmisin sen yol boyu yürüyorsun ve nefes alıyorsun rüzgar okadar şiddetliki
doğru nefes al ve bırak kendini rüzgara,,,emin ol o ayakların kadar sana yardımcı olacaktır
sadece düşünmekten kısa bir süre vazgeç, ve yolunda ilerle,,diyorum kendime
şimdi yine yürüyorum ve bu kez yine bir şey farkediyorum!!!
yol boyu yürüyorum! ruhum ve kalbimle ve biliyorumki beni incitmeyecek tek şey onlar...
ve biliyorum ki yaşadığım müddetçe beni terketmeyecek tek şey onlar....



¦¦ruhum ve kalbimle¦¦
Edibe Toğaç