Şair…

Ne benzetir, ne benzer, çok ses getiren tabir
Göğe dönük teleskop, yerde büyük pencere
Dar yerde geniş ufuk bir münadi, bir muhbir,
Kenardan içe dönmüş yüz bin voltluk şerare.

Kadrosuz bir görevli üst düzeyde bir mensup
Gürleyen gök, durgun su çöle düşmüş biçare
Musiki de çifte ses, vecd içinde bir meczup,
Kenardan en iç yüze, ruh devşiren seyyare.

Gelecek gün rehberi, en üst yerde gezegen
Geçip gitmiş eski dün, sonu bitmez gelecek
Hal dediğin orta yer bazen geç, bazen erken,
Her doğuş bekleyişte, her doğum ölene dek.

Bir yönüyle çocuksu, öbür yüzü şahmerdan
Taş dizer dominoya, savaşta kurşun asker
Talimlidir her imge, Saraçhane, Bozdoğan,
Yürektir delik, deşik çok kez boşa akan ter.

Saksıda cam güzeli, uzakta bir top ağaç
Objektifinde bozkır, dalında en kırmızı
Diktatörü sal gitsin, kölesine kırk kırbaç,
Ormandaki kuşburnu, çobanın çamsakızı.

Ozandır tersyüz edip, harfleri gökte çatan
Yol verirken sazına, önünde yer buyruğu
Şairdir her simgeye halis kök boya katan,
Haberlidir 'Bir’ ile, gök katı, yer kabuğu.

Biz mi oyuz, o mu biz, bilinmiyor doğrusu
Bilmelidir her ayal her doğum bir koşuşma
Barajından yer tutmuş, bize kalmış tortusu,
Şairinde simge çok, her mangası bir koşma

Yağma diyara karşın, bir zerrecik tereke
Evrim ve faraziyat, alttan üste bir heccav
İlk beyan, son ileti, balosuz demir maske,
Örs başında beklenen menevişli çıkan tav.