Kendimizle hesaplaşma

Son durum bütün açıklığı ile ortada. Orasından, burasından ele alınarak bir yere varılmaz. Her manzume bir bütündür ayrılamaz. Geriye dönüp nasılına, nedenine, baktığımızda şunları görürüz.

Yüce Atatürk de bir bütündü. Ülkeyi ayağa kaldırırken, bölünmüş topluluktan, bir bütün yaratmasını bilmiştir; karşı çıkanlar olduğu halde.

Ondan sonra gelenlerse, güneşli havalarda karartma günleri yaşatan, koltuk ve çıkar kavgacıları olmuştur.

Altmış yıldır süre gelen demokrasi arayışımız içinde, dargınlıklar, askeri müdahaleler ön plana çıkmıştır. Her seçim sonu toplum hüsranları yaşamış, sonunda protokol da yerini almayan, birbirlerinin davetlerine katılmayan devlet erkânı meydana gelmiştir. Bizler yollara dökülerek istediğimiz kadar “Şehitler ölmez, vatan bölünmez” sloganları atalım içte yatan, ruhen değişmiş, prototip bir bünye gerçeği varken.

Olayların tabiatından gelen aykırılıkları da var tabi. Önemli olanı aykırılıkları yaşanır hale getirilmesidir. Asker, sivil, tüm toplum olarak ‘Ulus devlet’ yapımıza ödünsüz katkıda bulunmamız gerekiyor.

Devlet, sadece bir ülkeyi yönetme şekli gibi, içi doldurulmamış boş bir kavram değildir. Lafzıyla bile adeta -Tanrıyla eşdeğer- de, manevi yönden birbirini tamamlayan iki kavramdır.

Dinimizi, dilimizi, bayrağımızı bütünlük içinde korumak istiyorsak, Tanrı kutsiyetiyle devletin büyüklüğüne yönetenler olarak güvenmemiz gerekir.

Dünyamıza hâkim olan, bilinen bilinmeyen güçler var. Bu güç genellikle 5 ana güç olarak bilinir. Toplumun bir bölümü bu güçlerden rahatsızlık duyuyorsa, 6. güç isyandır. Bu isyanın içinde ne kadar istemesek de terör de vardır.

‘Hak verilmez alınır’ sözüne karşıyım, ‘Hak istenince, hatta istenmeden de verilir’ devletin önünde devletin başında isen, Devlet – Vatandaş karşı karşıya gelmeden.

2003’de 1 Mart tezkeresinin geçmemesine neden olan belirttiğimiz bu gerçekler vardır. Ve de milletin nabzını tutamayan hükümetler ve de tecrübesiz son hükümet.

‘Her toplum layık olduğu yönetici kitlesini seçtiği kadar, her hükümet de yönetenleri, yönetilenleriyle birlikte iş başına gelir’ mantığından yola çıkarsak, sonuca hep beraber katlanmamız gerekiyor.