Okyanus Aşırı Bir Şiir

Sahneler arasında varlığım,
Kaçıyorum karanlıklardan,
Düşlerin dansına kapıldım,
Savruluyorum yıldızlardan...

Ve Sen yine bakıyorsun bana uzaklardan,
Aynı şarkının nakaratında buluşuyoruz,
Sessizlik yankılanırken, sen duyuluyorsun,
Gizlice arıyor seni varlığımın nehirleri...

Denizler soruyor seni,
Hissedişlerinin kıyısında,
Maviler buluyor seni,
Yeşillikler arasında...

Şiirdeki değişim,
Mısralardan okunuyor,
Heyecanım yine,
Aşk'a tutuluyor...

Tutuldukça yükselen,
Sonsuzluğumda bir umut,
Beni çağırıyor her ân,
Gökyüzünde bir bulut...

Okyanus oluyorum,
Dünya'yı geziyorum,
Gezegen oluyorum,
Kâinatı buluyorum...

Aşksa her güzelliğin tarifi,
Evvel'de, Ahir'de ve bu şiirde,
Duyuluyorsa derinden yine,
Yankılanıyorsa gökyüzünde...

Niye duruyoruz ki?
Şiirlerin sevdasını,
Gönüllerin semâsını,
Niye duymuyoruz ki?

Ufku uğurla süslerken,
Sonsuz olur şiirler,
Hayrı hak ederken,
Huzurlu olur gönüller...

Mustafa Kemâl İzgi