Neçe mısra çekmişim
Yokluğuna
Günahın tüy hafifliğine
Hayaline..
Karanlığın Salavatsız vakitlerinde
İn Cin Habersiz
Vurur kemendi
Boynuma usulca
Sabaha karşı.
Akrep Yelkovan birbirine Küs iken…
İkrar Ölüm getirir
Kınarlar bizi
Kapanmaz bir yara,
Akıtırken Hicran
Ayın karanlık yüzü
Gelip Saçlarına şavkını vurur
Sarı Saçların da
Yakamoz hayaller
Neçe Hasret çekmişim
Botanda
Yaraya ilmik atılırken
Erciyese karşı….Oyy.. !
Gecenin Besmelesiz Veletleri
Firari
Hasba
Arif olmuş
Nice Zalimler
Sezer sana sevdamı
Fitne Fücur Vurur kendini
Erguvan dönemeçte
Gümüş Rengi Sinende
Salıncaklar kurarlar
Narin Boyun
Küçük Döşün
Çekmez Ayrılığı
Ve
Kızıl dudaklarında
Çatlamış tuzlu Hasret….
Neçe Mısralar çekmişim
Yokluğuna
Varlığına,Gölgene
Aşk yanığına
Yüzünde ki bene…
Dublör bir ömür
Sahnede
Gözleri dolu
Elleri titrek ve Engereğin
Bilmem kaçıncı
Ölümcül Boğumunda iken
Sadakatten uzak Aşk Masalları….
Vururlar
Alnımıza,Gönlümüze
Paslı bir pranga
Anahtarsız ve öyle Zalim
Pembelerin
Kıvranırken
Bir umut bir Kara Yazı
Yol ararken içteniçe
Öyle Sessiz dalgın ve Melankoli
Ne Belam bir hal
Ne Mesnetsiz bir Rüya
Ne Kahıra çalan Sevi
Serpil; Gönlüme
Açılsın yollar
Serpil; Günüme
Selamla açsın Güneş
Serpil; Ömrüme
Günahsız,
Ağrı Dağı kadar beyaz
ve uysal Dicle
arasın Fırat’ı
Hazar da
Erciyese Kar Boran kavuşmuşken
Neçe Mısralar çekmişim Ela Gözlerine…
Neçe
Neçe,Neçe
Yokluk
Altımızda..
En Sevilen Ay
Öyle uzak
Öyle Çaresiz
Bozkırlar
Çorak ve sahipsiz
Bir Aşk Masalı
Beyaz bir Sayfa
Bulaştı Günaha
Ulaştı Heçe……..
Kavuşmakmı?
Çözümsüz Bilmece….!
Neçe Mısralar Çekmişim.Neçe,Neçe… !