Ali Tuluk, ortaokul ve lise öğrenimini Magosa Canbulat Lisesi’nde tamamladı.
Daha o yıllar, şiire karşı sevgi duymaya başladı. Derin bir şiir deryasına daldı...
Şiirlerinde aşkı, sevgiyi, acıyı anlattı. Ayrılığı, ayrılığın verdiği acıyı anlattı.
Ali Tuluk 2011 yılında polis çavuşluğundan emekli oldu. Bu tarihten itibaren kendini tamamen edebiyatın büyülü dünyasına verdi. Şiirlerini ardı ardına yayınlamaya başladı...
Şimdi O, kendisinin deyimiyle bir ayağı Kıbrıs’ta bir ayağı Denizli’de yaşayıp gidiyor. “Eşimle birlikte 6 ay burada, 6 ay Denizli’deyiz” diyor.
Eşinin oralarda yapıp yapamadığını sorduğumda “Alıştı” diyor. “Önceleri zorlanmıştı. Ama şimdi kendisi orayı çok sevdi. Burayı artık eskisi kadar aramıyor. Bayramda seyranda gelip büyüklerimizi ziyaret ediyoruz” diyor.
Ali Tuluk, kendini sürekli yenileyen, araştıran ve merak eden bir sanatçı...
Bu günlerde kısa bir süreliğine Kıbrıs’a gelmiş. Bir kaç gün kaldıktan sonra geri gidecekmiş. Bir kafede oturup sohbet ediyoruz. Daha ziyade O’na Denizli’deki günlerini soruyorum. Neler yapıyor, nasıl yaşayıp gidiyor?
Ali Tuluk anlatıyor: “Emekli olduktan sonra Demizli’den ev aldım. Oraya da yerleştim. Bazen orada, bazen burada oluyoruz. Denizli’de sanatın içine iyice girdim. Burada müthiş bir potansiyel var. Etkinlikler oldukça fazla.
Önce kendimi tanıttım. Kıbıs’ta yayınladığım kitaplarımdan bol bol götürmüştüm. Şair dostların dikkatini çekmiş olacağım ki beni de sohbet toplantılarına davet etmeye başladılar. Bazı meclislerde şiir okumamı istediler. Ben de en çok sevilen şiirlerimden örnekler vermeye başladım. Kısa bir süre sonra da artık bu camianın içinde buldum kendimi.”
Ali Tuluk, orada kısa adı YAZ-AR-BİR olan Egeli Araştırmacı Ve Yazarlar Birliği’ne alınmış. Bu derneğe üye olmuş. Ve tabii ki bu derneğin bölgede yaptığı bütün etkinliklere katılmış.
İlk Önce Acıpayam’da yapılan Tahir Makal Kusi’yi Anma Gecesi’ne katılmış. Orada kendi şiirlerini okumuş.
Şiirleri Denizli ve Ege bölgesi’nde büyük ilgi görmüş. Kendisine “Üstat”denmeye başlanmış. Ali Tuluk “Bu sözü duyunca utanıyorum” diyor. Buna alışık olmadığını söylüyor. “Şair olduğumu burada anladım” diyor.
Denizli’de de boş durmamış Ali Tuluk. Durmadan şiir üretmiş. Ve burada da arka arkaya 3 kitap bastırmış. Daha önce KKTC’de 8 kitabı olan Şairin 9, 10, ve 11. Kitabı hayat bulmuş burada. “Bir Kelebeğin Ömrü Kadar Olacak Aşkımız”, “Aşkta Vuslat Yoktur” “Ben Şair Değilim Bana Şair Derler” kitapları yayınlanmış. Yine Bütün kitapların arasından derlediği, en çok beğenilen şiirlerin karışımından olan “Şiir Deste” adlı kitabı yayınlanmış...
Tüm bunların yanısıra şiir ve günlük karışımı tadında olan “Bir Kaptanın Seyir Defteri” adlı kitabı çıkmış. Şu an öykü ve roman üzerinde çalışmalar yaptığını belirtiyor...
     Şair, eserlerini hep hayır kurumlarına bağışlamış. “Kitaplarımdan hiç para kazanmadım, tüm geliri hayır kurumlarına bağışladım” diyor. Bunlar, Kanser Hastalarına Yardım Derneği, Hemofili Hastaları, Daum-sendrom Hastaları gibi dernekler...
Ali Tuluk, Denizli’de şiirle ilgili çok şey öğrendiğini, orada Kıbrıs Sanatını anlattığını, sohbet sıralarında sanatçılarımızdan ve onların şiirlerinden örnekler verdiğini anlatıyor. Öyle ki Ali Tuluk adeta Denizli’de Sanat Elçisi görevini üstleniyor...
Şiirlerinin orada birçok dergi, gazete ve antolojilerde yer aldığını belirten Ali Tuluk, Kıbrıs’ta da Egeli Şairler Derneğince bir etkinlik yapmak istediğini, burada bir Şiir Gecesi düzenlemek istediğini belirtiyor.