Kendime özgürlük izni verdim bugün: Hata yapma, hatayla yaşama. Hayatı, hatayı dile getirme, hatadan keyif alma özgürlüğü. Hatayı başımdan atmak için, şimdi de bu yolu deniyorum. Acımasızca hatalarımı dile getiriyorum.

Varlığımı, ardından hayatın ve hatanın varlığını kabul etmezsem, kendimi değiştirecek gücü harekete geçiremem. İşe yaradı aslında, bayram telefonlarını, nerdeyse, bitirdim. Az sonra akşam yemeği için mutfağa geçeceğim, ardından alışverişi halledeceğim. Gece film eşliğinde yemek yiyeceğim ardından, kimbilir belki bir dosta merhaba derim.

Hatalardan ders almadan, yaşanmıyor hayat. Yaşansa da faydası dokunmuyor. İçten içe, iç içe, yapayalnız ve kalabalıklar içinde, hiçbir şey fark etmiyor. Bir yerden sonra insanlar umursamıyor, umarsızca, umursamazca;” Benden bu kadar, ne hali varsa görsün. “diyor. Ancak gitgide içinde, sana karşı; bir şeyler ölüyor, belki de haksızlığa uğradığını düşünüyor.

Geminin gitmesi için dümen, dümenin harekete geçmesi için kaptan gerekir, üçü birden, birarada, birlikte, beraberce, aynı rotada ilerlemedikçe, geminin devrilmesi an meselesidir, boşa kürek çekmek, hiç bir işe yaramaz. Yaramazlıkla bir yere varılmaz.

An gelir canın yanar. An gelir sevinirsin. Yoksa bir gün canın çıkar, onu da hissetmezsin!

Dün, bugün yarın: Şimdiyi oluşturur. Kolay değil; yarını dünden önce yaşamak. Kolay değil bugünü; yarının yanına koymak.

Güzellik ve çirkinlik iç içe, ying ve yang gibi birlikte. Sarmaş dolaş gezinirler, birbirlerini çelmelerler. Hangisini seçeceğin sana bağlı. Aslolan sensin, diğerleri sadece garnitür.

Akıyorum sonsuz, sossuz nehirler gibi, zamanın içinde, biraz dün, biraz bugün, ancak yarın; özlemimimde.

Donar bakışım benliğim kurur, denize varmayan nehir işte böyle olur. Nehir de benim denizde, yeryüzü de gökyüzü de, insan da benim tanrı da, kendimi nasıl görmek istersem öyle.

Tıkır, tıkır ilerliyor zaman, tut kır, var içinde sen oyalan. Ağzımda bir parça yemek, onu da unutmamak gerek. Puzzlle beni bekliyor içerde, sevinçliyim bu günde, para yokmuş ne gam, saadetim asıl tehlikede. Duruldum birden bire, ağır geldi bu söz, canım yandı iyice. Yanmalı canım, acıyı hissetmeliyim, ancak böyle harekete geçerim. İlerlemeden olmuyor, yerinde sayan sevilmiyor, saygı beklemek boşuna, saygı değer çalışmalar olmadıktan sonra.

Anlamsız herşey, bazen; hey at: Hayat, bazen benim: Heyhat! “Ben buyum böyleyim.” demek çözüm değil. Sevdiklerim kayıp gider elimden bir bir. Bu mu istediğin; yalnız kalmak, saaatlerce yatmak, boş oturmak, boşlukta dolanıp, ölüme çağrı yollamak? Ne olacak ölünce, huzurlu mu olacağını sanıyorsun, bunu kimse bilmiyor, neden anlamıyorsun? Ne varsa anda var, onu bulup çıkarmak senin görevin, huzuru ancak böyle bulabilirsin.

Hep aynı lakırdı terane, ilerlemiyorsun bile bile. Ne zaman paçan tutuşuyor kıpırnadıyorsun, tehlike geçince sönüyorsun. Asıl tehlike içinde, neden bunu göremiyorsun? Laf ı güzaf sana göre herşey, her şey beleş oh ne güzel yerleş!

Acımıyorum artık sana, engel oluyorsun çünkü bana. Yaşamak istiyorum, var olmak, anın içinde yaşamak, sevdiklerim gibi normal olmak. Haydi harekete geç ne duruyorsun, daha ne bekliyorsun? Gökten bir ışık düşmeyecek, ilahi bir güç sana ne yapman gerektiğini söylemeyecek. Beyaz atlı prens yalan kız kurusu, kalk hayata karış. Aynaları kırmakla olmuyor, gözlerini kapatmakla gerçekler kaybolmuyor. Sağlık bahane, diğer her şey de öyle, tek gerçek sensin, hayatını sen belirlersin.

Madem, madenden memnun değilsin; değiştir, sen bunu yapabilecek güçte birisin! Şu andan başla değişime, bitmeyen Pazartesi Perşembe, ilerledikçe perşemce, seni sadece götürür geriye.

Geride mutlu değildin hani, bu bağımlılık niye pekii? Tamam, alışkanlık engel oluyor ve kır artık zincirlerini! Bedenen güçlü olmaman, ruhen de güçlü olmamanı gerektirmez ki. Dilim de tüy bitti, evinde kir! Yüzünü ekşitsen de bu gerçek, iğreniyorsun kendinden. Mehter marşı gibisin bir ileri üç geri, zaman yetmez böyle hiçbir şeye, an gelir kala kalırsın öyle.

Korkuyorsun şimdi yazmaya bile, harekete geçecek güç nerde sende. Hep az, hep yarım bildiklerin, tanımlamak, tamamlamak için harekete geçmelisin. Nedir harekete geçmek, üretmek, temizlemek, bitmemiş işleri, birememiş işleri, birmemiş işleri, bitirmek. Liste yapmakla uğraşma boşuna, aklına gelenden başla, bitirdikçe ödülünü ver kendine, belki bir yerlere gelirsin böyle. Düşünmek bile istemiyorsun yapman gerekenleri, yapmadıkça içinde boğuluyor, kendini kaybediyorsun. Zorladıkça herşey, yaşamdan kaçıyor, uykuya sığınıyorsun. Bu bir yalan; dönemezsin ana rahmine geri, orda işin bitti! Seninle, orda artık işleri bitti. Rüyalar, kabuslarla dolu da olsa, ana rahminin yedeği. Sana göre, ama olmaz artık: Bitti! Bak kaybediyorsun herşeyi, uyanma vaktin, hala gelmedi mi? Yansın canın ilerle, yerinde saymakla gelemedin hiçbiryere. Çözemedin hiçbirşeyi, işleyen demir ışıldar, sen pas tutuyorsun git gide, gittikçe.

Bu da birşey; en azından, dürüstlüğü, arıyorsun, canın yandığında geri kaçıyorsun. Acının içindeki güzelliği hissetmelisin, hasret sonunda biten özlem gibi, onun da mükafatı büyük. Haydi ne duruyorsun, bu gün bayram geç kalıyorsun! Barış artık kendinle ve hayatın kendisiyle, bebekliği geride bırak. Sevimlilik yeterli değil, bazen itici de olabilir üstelik.

Senden ayrılmalıyım şimdi, söylediklerimi iyi düşün, kazanan sen olacaksın, yapabilirsin biliyorum. Hep yanındayım, elini tutup, senin koçun olacağım. Bu bir sınav, bir yarış, ödülü kendine varış, sevdiklerinle kucaklaşış.

Duru