Odunsu govdeli agaclarin ozenerek baktigi bir kuşmuşum mesela; özgürmüşüm ve özgür kilan kanatlarim degilmis beni, yeniden başlayabilme gücümmüs anlattiklarinca. Bir zamanlar çok olmayi güç sanip, dikilmiş onlar yanyana, birbirlerine girmis dallari, ormanda gezinen insanlar, ozenerek bakmislar, hem gurlermis, hem yanyana. İnsanlarin bakislarina aldanip kök salmislar iyice, guzel seyler duydukca kenetlenmisler topraga. Bakip acidiklari olurmus, yersiz yurtsuz gokyuzunde kanat carpip duran kuslara! Yazikmis, hani gidecek yerleri bile yokmus ya! Bilmediklerinden biriymis; her sehir memleketmis kuslara. Bir gun aralarindan biri, kuslarin ozgurlukten bahsettigini duymus. İcten ice bir kiskanclik aşilanmiş ve yeşermis agaclarin dallarinda. Avutmuslar kendilerini, her yaprak döktüklerinde hissedermiscesine özgürlüklerini. Eksilirlermiş bir yandan da hüznünü duyarlarmis her bir kopuşun, her bir savruluşun! Sonra gittikce kök salmis, dal vermis, iyice odunsulaşmislar, yillar yillarca. Artik birbirlerinin guneslerini engeller olmuslar.. Kurutmuslar birbirlerinin dallarini farkindasizca. Ozenerek bakmaya baslamislar kuslara, ne de guzel kanat cirpiyorlarmis, hem her sehir memleket onlara. Bilmediklerin biri de agaclarin, uçmalarini engelleyen kökleri degil, saplantilariymis gecmise, yasadiklari bir hayal alemiymis. Ne onlar agaclarmis, ne de ben kuşmuşum aslinda. Farkindalikmiş bizi farkli kilan. Onlar herkes gibi gucu yanindakinden alan, bense ozgurluguyle mutlu olan... Herkes gibi onlar da bir gun uyanacak uykularindan. Yanyanaliktan aldiklari guc, birbirlerinin gunesini azalttiginda, bunu farketmekle kalmayip, gecmis saplantisindan siyrilma cesaretini kendilerinde bulduklarinda, farkindaliklari yillarca uyuyup da, uyandirildiginda bir yaprak dokme mevsimi gelip cattiginda, bu mevsim artik karar verirlerse gercekten uyanmaya ve kendilerinde bulduklarinda iste o gücü; kus olmak isteyecekler onlar da. Gecmisleriniz, ovundugunuz dostluklariniz, guzel aileleriniz, basardiklariniz, okuduklariniz, yazdiklarinizdan almadiginiz cesareti, kim verebilir ki size, baska? Kim kurabilir sizin kuramadiginiz hayati, siz cesaret edemezseniz, kim cesaret edebilsin yeniden baslamaya? Bu kadar fazla, bu kadar dolu ve bu kadar gucluyken siz, yazik degil mi saplanip kalmalariniza? Ee hadi hissedin artik gucunuzu, siyrilin saplantisindan gecmislerinizin de kanat cirpin yavasca..