Kim çarptý insanlara? Tühlas finans çarptý,17 ciltlik dev bir set çarptý,bölme iþlemi çarptý,otuziki iklim,altmýþyedi ekran çarptý,maskesi alýnmýþ filtreli bir zorro çarptý.zorro,zoru görünce bir direðe çarptý...

Ýkibin yýllýk elektriksizlikten sonra ciðerlerimiz bayram etkisi yaratmýþ,susuz yazlarýn üzerinden geçip buzdolabýnýn önünde kuyruða geçmiþtik.kafamýz iyimserlik davullarýnýn sesinden alýk olmuþtu.deyim yerindeyse bir balýk olmadýðýmýz kalmýþtý.elektrik adlý olgu finans yetersizliðinden intihara yeltendiðinde artýk bizi bir daha neyin çarpacaðý da meçhuldü...

Hayallerinin altýnda zavallý bir kedi gibi ezilen ideallerimizn stop lambasýna çarptýðý günlerdi sonralarý.cüzdanlarýmýzýn boynunu bükmüþ zavalllý bir aslan gibi duruþu gözyaþlarýmýza slalom yaptýrmýþtý.gronland’da þükür namazý kýlan susuz bir nesil olarak buzdaðýnýn kayýnpederine þükrettik.solaçýk mevkisinden gelen bir havan topunun yere býraktýðý göz iriliðinde bir özlem ise arkamýzdan hiç ayrýlmadý.inadýna kovaladý eteðimizden düþen çamurlu gözyaþlarýný.biz ona inanmayýp,kutup fiyordlarýna arkasýný verip tubitak ödülünü hakeden bazý sýfatlarý dansa kaldýrdýk.arka plandaki tatlý caz ezgisi bile gölgelerimizle taþak geçti.cüzdanlarýmýz aþýrý rüzgardan yere inmedi.hava antrenmaný yaptý.içi boþtu.bizler burbon tadýna baðladýk buðdayýmsý hezeyenlarýmýzý...

Makineleþmiþ bir hayal vardý gökkafesin içinde.bizi taciz edip yanýna aldýðý yýllar boyunca yýlan derisiyle kaplanmýþtýk.taciz felsefenin yarattýðý bu pesimist ortam tuz yemiþ koyunlarý berrak ve tatlý suyun üzerinden geçirtti.göklerin bir zamanki kartallarý suya düþüp çürüdü.bazý artakalan parçalarýný yeni tezgahlar yapmak için kullandýlar.yere donsuz karýncayiyenler indi gökten...

Kim çarpmýþtý “vatandaþ” ismiyle anýldýðýmýz “dünyadaþ” bizlere.tv kumandasýndan çýkan oklarýn yarattýðý her açýlýþ bir cambazýn ip numarasýndan öteye gidemiyordu.oltanýn ucuna gideceði günü bilmeden bekleyen diþi bir istavritin hayal dünyasý ne kadar çarpýcý olabilirdi.ölmüþ vizyon çocuklarýnýn canlandýrýlmasý için kaç galon siyah kan gerekecekti.her pazartesi delice solaryumu andýran binalara kaçan “dünyadaþ” hayallerimizin yörüngesi bazý galaksiler tarafýndan “süzme” olarak onaylanýyordu...

Bir özlem yukarda yazdýðým gibi bizleri hiç býrakmadý.o kýtýpiyöz hayallerine bir son vermiþ olmalýydý.bütün çekinceler karýncayiyenler gibi o özlemin tümseklerini yolmaya çalýþtýlar.makinelere hoþgeldiðimiz, bol sesli ve bol acýlý ve kabartma tozlu günlerde beyaz elbiselerimizi giyip,özlenen,safça gülüþlerle yýkadýk yerküreyi.ama elimizde bir küre bile yoktu özlemi bu taraflara yansýtýp gözlerimize çið tanesi gibi düþürecek.

Dudaklarým kadar kirliydi öfkeli ruh intiharlarý!

.....