Dokun çocuğum
Çünkü Rabbin
‘Kalem’ ile
Yazmayı öğretti.
Dokun ki
Dökülsün duygular
Harf harf
Kelime kelime
Kardan beyaz sayfaların diline..

Dokun çocuğum
Güle dokun ki
Yüreğinden ellerine
Dikeninde sevda
Yaprağında hasret
Buram buram
Bir güzel koku sinsin
Ve bülbül
dilinde kan
Senin türkünü söylesin..

Dokun çocuğum
Dokun ki toprağa
Pas tutmaz sadakat
Kucaklasın seni
Dayan göğsüne
Yer ile gök
Sana yazsın
Yağmurdan şiirlerini..

Dokun çocuğum
Bir çift güneş göze
Çekilsin aradan bulutlar
Ay konsun
Yıldızlar aksın atlas yüreğine
Ve sonra
Aşk ikliminde topladığın hüzünler
Karışsın gitsin sevda nehirlerine..

Haydi !
Yürü
Usulca sokul dokunmak için
O yoksul
O mahrum ellerinle
Saadet evrenine…