Yaratma süreçlerinin çoðu erken dönem içindedir. Ýlki groteski algýlarý kolektif algý mantýðýna dönüþüp kolektif süreci baþlatan anlatýmlardý. Yaratma anlatýmlarý kolektif dilin bileþen, ayrýþan, yeniden bileþeninin ifade dilidir. Ýlk yaratma dönemi ilk kolektif oluþumun baðlaným süreçlerini anlatmanýn, diliydi.

Kolektif alan, hayatýn dýþýndaki kimi doða yasalarýyla hayatý içine almýþtý. Kolektif alan içindeki hayat bilinen görülen hayattan çok farklýydý. Kolektif alan hayatý geliþtirici olan çok farklý bir kulvardý. Ýþte inþa içine gelen inþacýlar hayatýn bu devrimini kökten anlamasalar da bu devrimsel fark ediþi ancak “yaratma” söylemiyle ifade edilebilirdi.

Yaratmayý anlatan ilk öykü sürü dönemde kopuþun, küçük gruplardan kopuþun ve bitiþik anlý kiþisi zamanlardan kopuþun eðilimlerini kolektif zaman içinde birleþen ve bileþimi kolektif kuvvet nedenle; tekrardan ayrýþan; bu ayrýþmayý kolektif alan çevrimi üzerinde yeniden birleþen her bir aþamalarý isimlendirmeydi. Yaratma, kolektif saðlayýþlar içinde kolektif üretimin anlam ve anlatým diliydi.

Sürü yaþamýný, tekil özne yaþamýný, verili düzlemi anlatan bir yaratma söylemi hiç yoktur. Bunlar zaten makas aralýðýný oluþan sabit kadýn birisiydi. Makas aralýðýný oluþan hareketli kýsým kolektif kanattý.

Kolektif kanat sabit düzlemden ayrýlan açý farkýný oluþur. Bu açý farký sabit kanat düzlemine göre oluþan kiþilerin aklýný duruyordu. Ýþte aklýn durduðu bu kýsým, bilimsel geliþmelere kadar yaratma söylemleriyle anlatýlacaktý.

Kiþiler bu alan içinde sabit düzlemle oluþan pek çok akýl çaðrýþýmlarýyla deðil de, kolektif aklýn kolektif çaðrýþýmlarýyla yepyeni bir beceriydiler.

Ýþte sabit yaþama göre oluþmuþ olan tekil kiþilerin aklýný durduran, tekil kiþilerin aklýna þaþkýnlýk ve hayranlýk veren de kolektif akýldý. Yeni durumla, yeni durum içindeki anlatýcý ve aktarýcýlar kendilerine þaþkýnlýk ve hayranlýk veren kolektif akla, þimdilik yaratma diyorlardý.