Bazen
Yokluğun derman
Benle ben olduk da
Varlığın ferman
Karamboldeki

Asumanda bir asuman
Düştü gönlüme
Biliyorum gelecek
Seherde başlar karmaşa
Pırıl pırıla durulur içim dışım
Ne de olsa
Karanlığa kuşku
Gün sonunda sönecek

Evirdim çevirdim
İmbikledim
Minicik bir kar topunda
Neler büyüttüm
Kusurlara düştüm
Güzelliğe dönüştü
Beklentisi var ya
O dönecek

Yokluğun sancı
Ey gönüldeki hancı
Kapı kilit
Duvar sağır
Tavan kör
Hangi bir yeis
Durumla müştak
Bu kaçıncı

Asumanda bir asuman
Yüreğim gibi kocaman
Duygular küçük
Gölgeler büyük
Halelerden
Bir umar
Umuda düşmesin
Bak işte o zaman

Feza ile geride kalırsın
Dünyam büyür
Zerre bile olmazsın
Sevdalıktan başka
İş bilmez bir delinin köyü
Atıflasın
Ben ile her yerde
En iyisi
Sen içimde büyü

2208.2023

Müştak: Can atan, göreceği gelen özleyen